قضیب

مقدمه

قضیب چوب، شاخه و ترکه، چوب‌های نازکی که از درخت می‌کنند. اینگونه ترکه‌های ترد و نازک، معمولا در دست افراد بوده است، برای اشاره به کسی یا چیزی. در دست یزید، قضیب و چوب خیزران بود و با آن به لب و دندان سر بریدۀ امام حسین(ع) که در برابرش نهاده بود، می‌‌زد. این گستاخی مورد اعتراض برخی از حاضران قرار گرفت.

منابع

• محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا