معلی بن حنظله غفاری
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
منابع کهن نام وی را در شمار شهیدان کربلا نیاورده‌اند. ولی مؤلف «اسرار الشهادة» می‌گوید: وی پس از طرماح بن عدی روانه میدان کاراز شد[۱] و این چنین رجز خواند:
| قَدْ عَلِمَتْ حَقّاً بَنُو غِفارِ | وَ خِنْدَفٌ بَعْدَ بَنی نِزارِ | |
| بِأَ نَّنِی اللَّیْثُ لَدَی الغُبارِ | لأضْرِبَنَّ مَعْشَرَ الفُجّارِ | |
| بِکُلِّ، عَضْبٍ ذَکَرٍ تَبارِ | ضَرْبَاً وَ جیعاً مِنْ بنی الاَخیارِ | |
| رَهْطِ النبّیِ السادةِ الابْرار[۲] |
- قبیله غفار و خندف و نزار باور دارند که من هنگام انگیزش غبار جنگ، شیری هستم که با شمشیر بر آن برای دفاع از خاندان نبوت، گنهکاران را ضربت سخت می‌زنم.
سپس به نبرد با سپاه ابن سعد پرداخت تا آنکه نیزه‌اش شکست. آنگاه شمشیر از نیام کشید و به جنگ ادامه داد و شمار بسیاری از آنها را کشت. سرانجام ضعف بازوانش را فرا گرفت و از اسب فرو افتاد. سپاهیان ابن سعد او را محاصره کردند و به شهادت رساندند [۳].[۴]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
پانویس
- ↑ اکسیر العبادات فی اسرار الشهادات، ج۲، ص۳۴۲.
- ↑ عشره کامله، ص۳۹۲.
- ↑ عشره کامله، ص۳۹۲؛ اکسیر العبادات فی اسرار الشهادات، ج۲، ص۳۴۲.
- ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۳۶۱-۳۶۲.