اثبج عبدی
مقدمه
نام وی دانسته نیست. احتمالاً به علت گوژپشتی، به اثبج ملقب شده است، اما عبدی به کسانی گفته می‌شود که نسب به عبدالقیس می‌برند[۱].
به نقل ابن حجر[۲]، ماوردی و ابن فتحون [۳] او را از صحابه رسول خدا(ص) دانسته است. ابن حبان[۴] گفته است: او برای اسلام آوردن و درخواست کمک، خدمت رسول الله(ص) رسید و مسلمان شد.
ابن حجر[۵] از مسند ابوداود طیالسی نقل کرده که ام‌ابان، دختر وازع بن زارع گفته است: هنگامی که جدم زارع برای اظهار اسلام خدمت رسول خدا(ص) رسید، پسر برادر او اَثبَج نیز همراهش بود و با هم مسلمان شدند. عده‌ای این داستان را به اشج [۶] نسبت داده‌اند[۷] که با توجه به نسبت این داستان به هر دو، باید اَثبَج و اشجع، یکی به دیگری تصحیف شده باشد. افزون بر اینکه عبدی بودن هر دو، تصحیف را درباره آنها تقویت می‌کند[۸]. در مقابل، آنچه دو نفر بودن اشج و اثبج را تقویت می‌کند، وجود گزارش‌هایی درباره اشج است که اولاً او را بزرگ قوم دانسته‌اند که همراه قبیله خود خدمت رسول خدا(ص) رسید، و دیگر اینکه روایتی را که به اشج نسبت داده‌اند، به اثبج نسبت نداده‌اند. با این حال، احتمال اول، بر قوت خود باقی است.[۹]
منابع
پانویس
- ↑ ابن ماکولا، ج۷، ص۲۵.
- ↑ الاصابه، ج۱، ص۱۸۴.
- ↑ محمد بن خلف، م ۵۲۰ مؤلف الاستلحاق علی الاستیعاب.
- ↑ ابن حبان، ج۳، ص۱۵.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۱۸۴.
- ↑ منذر بن عاصم یا عامر بن منذر.
- ↑ ابن ابی عاصم، ج۳، ص۳۰۵؛ طبرانی، ج۵، ص۲۷۵؛ ابن ماکولا، ج۳، ص۳۷۶؛ ابن حجر، فتح، ج۸، ص۶۷؛ ابن کثیر، ج۵، ص۵۷.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۲۳۸.
- ↑ محمدی، رمضان، مقاله «اثبج عبدی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۹.