نظریه امامت در اسماعیلیه (مقاله)
نظریه امامت در اسماعیلیه عنوان مقاله‌ای است که به بررسی امامت از دیدگاه اسماعیلیه می‌پردازد.این مقاله توسط مهدی فرمانیان و ریحانه هاشمی به زبان فارسی نوشته شده و در فصلنامه امامت‌پژوهی به چاپ رسیده است.[۱]
| نظریه امامت در اسماعیلیه | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسندگان | مهدی فرمانیان و ریحانه هاشمی |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه امامت‌پژوهی |
| وابسته به | بنیاد فرهنگی اهل‌بیت |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | تابستان ۱۳۹۲ |
| شماره | ۱۰ |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
نویسندگان در چکیده مقاله خود می‌نویسند: «نظریۀ امامت اسماعیلیان مبتنی بر تئوری تاریخ مقدس آنان است. در نگاه اسماعیلیه، تاریخ بر اساس یک طرح از پیش تعیین شده به هفت دور تقسیم میشود که هر دوری با یک پیامبر(ص) اولوالعزم شروع میشود و جانشینان آنان تأویل‌گر باطن دین آن دوره‌اند. آخرین دور با پایان تاریخ که همان دور قائم القیامة است به اتمام می‌رسد. در نگاه اسماعیلیه در هر زمان یک پیامبر ناطق و یک پیامبر صامت وجود دارد و امامت استمرار وصایت در اسماعیلیه است. امامت در اسماعیلیه از آن جهت اهمیت دارد که امامت زمینی را با معانی آسمانی ادوار فلکی و عوالم عقول مرتبط می‌سازد. امام(ع) در این راستا باید از خاندان رسول باشد که با دلایل عقلی و نقلی وجوب امامتش ثابت شده و دارای تنصیص، عصمت، علم و افضلیت است. معرفت امام(ع) موجب قبولی طاعات بوده و اطاعت از او موجب پذیرش اعمال می‌‌گردد. پایان تاریخ در اندیشۀ اسماعیلیه شامل معاد روحانی است که در آن ناطق هفتم به عنوان قائم القیامة حقایق باطنی عالم را بیان کرده و گاه این ناطق به عنوان مهدی موعود(ع) مطرح میشود. با توجه به ظهور مهدی‌های مختلف در اسماعیلیه، تعابیر جدیدی در این رابطه ظهور کرده و ناطق هفتم و قائم القیامة به عنوان امامی مطرح شده که انسا‌ن‌ها را به نهایت روحانیت و بعثت می‌رساند»[۱].
فهرست مقاله
دربارهٔ پدیدآورندگان
| ریحانه هاشمی (پدیدآورنده) |
|---|
|
بخش آغازین خالی است |
| مهدی فرمانیان (پدیدآورنده) |
|---|
 |
پانویس ==