ابوهاشم جعفری

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

ابوهاشم جعفری در معارف و سیره رضوی

مقدمه

ابوهاشم داود بن قاسم بن اسحاق بن عبدالله بن جعفر بن ابی طالب جعفری بغدادی. از نوادگان جعفر بن ابی طالب و اهل و ساکن بغداد و از اصحاب امام رضا، امام جواد، امام هادی و امام حسن عسکری(علیهم السلام) بود و از آن امامان و از پدرش قاسم و ابوهارون عبدی روایت کرده و افرادی چون یحیی بن هاشم، اسحاق بن محمد نخعی، سهل بن زیاد و ابراهیم بن هاشم از وی روایت کرده اند. وی با امامان زمان خود ارتباط خاصی داشت و از طرف آنان نیز مورد عنایت بود و به نقل شیخ طوسی، امام زمان(علیه السلام) را دیده است. ابوهاشم روایات زیادی در معجزات و کرامات آن امامان نقل کرده است و عده ای وی را از سفیران حضرت حجت(علیه السلام) در زمان غیبت صغری نیز به حساب آورده اند، هر چند در منابع کهن مؤید آشکاری برای آن یافت نشده است. به هر حال نجاشی وی را ثقه، عظیم المنزله نزد امامان(علیهم السلام) و جلیل القدر معرفی کرده است. به نوشته ابوالفرج اصفهانی، وی فردی شجاع، صریح اللهجه و باجرأت بود. زمانی که یحیی بن عمر زیدی به شهادت رسید و سر او را به بغداد آوردند، عده ای برای گفتن تبریک نزد محمد بن عبدالله بن طاهر که فرمانده سپاه بود، رفتند. ابوهاشم نیز بر وی داخل شد و گفت: ای امیر، من آمده ام که به تو تبریک بگویم به جهت عملی که انجام دادی، ولی اگر رسول خدا الان زنده بود می بایست به آن حضرت تسلیت می گفتیم. خطیب بغدادی می نویسد: ابوهاشم به جهت همین صراحت لهجه ای که داشت در سال 252 هـ دستگیر، و به سامرا برده شد و در آنجا مدتی زندانی بود. او دارای کتابی است که احمد برقی آن را روایت کرده و همچنین دارای دیوان شعری می باشد که احمد بن محمد جوهری آن را گردآوری کرده است. وی در جمادی الاولی سال 261 درگذشت. بنا بر نقل نجاشی، ابوعبدالله جوهری اخبار داود بن قاسم جعفری را در یک مجموعه جمع آوری کرده است..

منابع

1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱