ابوالقاسم طبرانی
مقدمه
ابوالقاسم سلیمان بن احمد بن ایوب طبرانی لخمی شامی محل تولد او مورد اختلاف است. برخی می‌‌گویند وی سال ۲۶۰ هجری در طبریه شام به دنیا آمده و در اصفهان اقامت گزیده است.[۱] و برخی محل تولدش را شهر عکا می‌‌دانند. در سال ۲۷۳ هجری به فراگیری حدیث پرداخت و سال ۲۷۵ هجری به همراه پدرش برای شنیدن حدیث بیشتر راهی بیت المقدس، حجاز، مصر، یمن، شام، بغداد، کوفه، بصره، خوزستان و اصفهان شد و در پایان در اصفهان سکونت گزید. در این مسافرت‌ها از افرادی چون هاشم بن مرثد، احمد بن مسعود خیاط و ابراهیم بن ابوسفیان فریابی حدیث شنید.[۲] وی ۳۳ سال از عمر خود را در طلب استماع و فراگیری علم حدیث گذراند و با هزار استاد و حدیث شناس ارتباط برقرار کرد و احادیث فراوانی را از آنها شنید.[۳] کسانی چون عبداللّه بن احمد و شعبه از او روایت کرده‌اند.
طبرانی در پایان عمر، بینایی خویش را از دست داد[۴] و در سال ۳۶۰ هجری در اصفهان از دنیا رفت. آثار او عبارت‌اند از: المعجم الکبیر، المعجم الاوسط، المعجم الصغیر، السنه، الدعاء، الطوالات، مسند شعبه، مسند سفیان، التفسیر، مسانید الشامیین، الاوائل، الرمی، المناسک، النوادر، دلائل النبوه، عشره النساء، مسند عائشه، مسند ابوهریره، الجود، مسند ابوذر، معرفه الصحابه، العلم، الرّویه، فضل العرب، الفرائض، مناقب احمد، الاشربه و الالویة فی خلافة ابوبکر وعمر[۵].[۶]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
