سیف بن عمر
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
خاندان سیف بن عمر تمیمی اسدی ضبی برجمی از کوفه[۱] و او خود اهل بصره بود[۲] و از کسانی مانند جابر جعفی، هشام بن عروه و اسماعیل بن ابی خالد روایت نقل کرده است.[۳] نضر بن حمّاد عتکی، یعقوب بن ابراهیم، عبدالرحمن بن محمد محاربی و دیگران نیز از وی روایت کرده‌اند.[۴] برخی او را تاریخ‌نگار و محدّث وصف نموده‌اند.[۵] رجال‌شناسان سنی، وی را متروک الحدیث، ضعیف و جعل کننده حدیث دانسته و برخی نیز او را متهم به زندقه کرده‌اند.[۶] سیف در سال ۲۰۰ هـ در بغداد درگذشت.[۷] کتاب‌های الفتوح الکبیر، الجمل و مسیر عایشه و علی(ع)[۸] و الرده[۹] اثر اوست. درباره سیف سخنان بسیاری وجود دارد که گاه برخی را به داوری‌های تند کشانده است،؛ چراکه موجب ایجاد انحراف جدی در مسیر فکر اسلامی گشته است.[۱۰].[۱۱]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ میزان الاعتدال، ج2، ص ۲۵۵.
- ↑ الثقات، ج8، ص ۳۰۰.
- ↑ تاریخ الاسلام، ج11، ص ۱۶۲.
- ↑ خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج4، ص ۲۹۵.
- ↑ الفهرست (الندیم)، ص ۱۰۶.
- ↑ تهذیب الکمال، ج12، ص ۳۲۵.
- ↑ معجم المؤلفین، ج6، ص ۲۸۸.
- ↑ الفهرست (الندیم)، ص ۱۰۶.
- ↑ الوافی بالوفیات، ج6، ص ۶۶.
- ↑ ر.ک: عبدالله بن سبأ و یکصد و پنجاه صحابی ساختگی.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۳۹۱.