رسول در لغت
این مدخل زیرشاخهٔ بحث رسول است. رسول از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: رسول در لغت - رسول در قرآن - رسول در حدیث - رسول در فقه سیاسی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ریشه این واژه «ر س ل» می‌باشد. مصدر آن «إرسال»، به معنای فرستادن کسی یا چیزی است که با فرستاده حامل پیام فرستنده برای دیگران است، یا خود موظّف به انجام کاری است. بدین ترتیب، رسول و مرسل در قرآن به معنای فرستاده‌شده است که مصادیق گوناگونی می‌تواند داشته باشد، از قبیل: ملائکه حامل پیام و یا فرمان الهی: ﴿إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ﴾[۱].
پیامبر الهی: ﴿وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ﴾[۲].
حیوان و پدیده‌های طبیعی که مأمور اجرای فرامین پروردگار هستند، مانند طوفان و باران: ﴿فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمُ الطُّوفَانَ وَالْجَرَادَ وَالْقُمَّلَ وَالضَّفَادِعَ﴾[۳]، ﴿وَأَرْسَلْنَا السَّمَاءَ عَلَيْهِمْ مِدْرَارًا﴾[۴]. ممکن است شیاطین انس و جن نیز مدّ نظر باشد: ﴿أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلَى الْكَافِرِينَ﴾[۵].
در هر مورد، با توجه به سیاق آیه و قرآئن لفظی و معنوی، می‌توان مصداق آن را تشخیص داد. همچنین لفظ رسول برای هریک از مذکر، مؤنث، مفرد، تثنیه و جمع، یکسان به کار می‌رود: ﴿إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ﴾[۶].
مراد از ﴿الرَّسُولُ﴾ در آیه مورد بحث، به دلالت «الف و لام عهد»، شخص پیامبر اکرم(ص) است.[۷]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «(فرشتگان) گفتند: ای لوط! ما فرستادگان پروردگار توییم» سوره هود، آیه ۸۱.
- ↑ «و محمد جز فرستاده‌ای نیست» سوره آل عمران، آیه ۱۴۴.
- ↑ «ما هم بر آنان سیلاب و ملخ و شپش و وزغ و خون را به گونه نشانه‌هایی روشن فرستادیم باز سرکشی ورزیدند و قومی گناهکار بودند» سوره اعراف، آیه ۱۳۳.
- ↑ «و بر آنها بارانی یکریز فرو فرستادیم» سوره انعام، آیه ۶.
- ↑ «آیا ندیده‌ای که ما شیطان‌ها را به سراغ کافران می‌فرستیم که آنان را خوب از راه به در می‌کنند؟» سوره مریم، آیه ۸۳.
- ↑ «ما فرستاده پروردگار جهانیانیم؛» سوره شعراء، آیه ۱۶.
- ↑ فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ ص ۶۱۵.