جندب بن عبدالله
این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
جندب بن عبدالله بن سفیان البجلی، از یاوران پیامبر اسلام(ص) و امام علی(ع) بود که در کوفه منزل داشت و سپس به بصره مهاجرت کرد. وی مردی با احتیاط بود و مخصوصا در هنگام جنگ‌ها و خونریزها بسیار احتیاط می‌کرد؛ به حدی که در جنگ نهروان در کار امیرالمؤمنین علی(ع) شک کرد و با پیشگویی‌های امام علی(ع) شک او برطرف شد.
امام محمد باقر(ع) فرمود: "رسول خدا(ص) ضمانت بهشت را به سه نفر از یاران امام علی(ع) بشارت داد و آن سه نفر اویس قرنی، زید بن صوحان عبدی و جندب الخیر الازدی هستند"[۱].
جندب می‌گوید: ما در جوانی به نزد پیامبر(ص) رفتیم و قبل از این که قرآن را بیاموزیم، ایمان آوردن را آموختیم. سپس قرآن یاد گرفتیم و به وسیله آن ایمان خود را استوار کردیم. به او جندب بن عبدالله البجلی العلقی نیز می‌گویند؛ علقه، گروهی از قبیله بجیله است[۲].[۳]
جندب و نقل روایات
قربانی
نماز صبح
عاقبت کشتن مسلمان
خودکشی
بخشش خداوند
گفتگوی جندب با امام علی(ع)
جندب در نهروان
جندب و نقل سخنان امام علی(ع)
جندب و فتنه ابن زبیر
سرانجام جندب
منابع
پانویس
- ↑ اعیان الشیعه، امین عاملی، ج۵، ص۲۴۶؛ معجم رجال الحدیث، خویی، ج۴، ص۱۷۱-۱۷۲.
- ↑ الطبقات الکبری، ابن سعد، ج۲، ص۲۲۱؛ تاریخ الکبیر، بخاری، ج۲، ص۲۲۱؛ سیر أعلام النبلاء، ذهبی، ج۳، ص۱۷۴.
- ↑ عساکره، سید غریب، مقاله «جندب بن عبدالله»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۴، ص:۲۸۷.