ابوالقاسم مولای ابی بکر
مقدمه
نامش دانسته نیست. صحابه نگاران[۱] و برخی منابع دیگر[۲] او را به همین کنیه شناسانده‌اند. ابن حجر[۳] مدخلی با عنوان القاسم مولای ابی بکر آورده، اما قول صحیح را ابوالقاسم دانسته است. از این رو، در بخش کنی، مدخلی به ابوالقاسم اختصاص داده است. به موجب نوشته ابن عبدالبر[۴] ابوالقاسم در خیبر حضور داشت. ابوجهم کوفی از وی روایت کرده که گفت: هنگامی که خیبر فتح شد (سال هفتم) رزمندگان از گیاهی (سبزی) به نام ثوم (سیر) خوردند که بوی زننده‌ای داشت. رسول خدا(ص) پس از آگاهی فرمود: مصرف کنندگان آن، تا پیش از برطرف شدن بوی آن از دهانشان، نباید به مسجد نزدیک شوند[۵]. ابن حجر[۶] پس از ذکر این گزارش، از آن گیاه به "بقله خبیثه" تعبیر کرده است. همچنین برخی سیره نویسان از طریق ابوجهم از مولای ابی بکر نقل کرده‌اند که گفت: شخصی برادرش را که در حق او کشته شدن حکم شده بود، با شمشیر زد. رسول خدا(ص) به ضارب فرمود: آیا او را به قصد کشتن زدی؟ گفت بلی. رسول خدا(ص) فرمود: بنده‌ای آزاد کن و به زندگی ادامه بده[۷]. عبدالله پسر همین ابوالقاسم، از راویان حدیث شناسانده شده است[۸].[۹]
منابع
پانویس
- ↑ ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۹۴؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۴۳ و ج۴، ص۱۸۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۷۱.
- ↑ طبرانی، المعجم الأوسط، ج۱، ص۱۹۳؛ دارقطنی، ج۱، ص۲۸۸؛ هیثمی، ج۲، ص۱۷.
- ↑ ابن حجر، ج۵، ص۳۰۹.
- ↑ ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۹۴.
- ↑ ابونعیم، ج۶، ص۲۹۹۲؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۴۳؛ طبرانی، ج۱، ص۱۹۳؛ تجرید، ج۲، ص۱۹۳؛ ابن ابی حاتم، ج۵، ص۱۴۰.
- ↑ ابن حجر، ج۷، ص۲۷۱.
- ↑ ابونعیم، ج۶، ص۲۹۹۲-۲۹۹۳؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۷۱.
- ↑ قرطبی، ج۲۰، ص۲۵۹؛ سیوطی، ج۴، ص۳۵۹.
- ↑ سامانی، سید محمود، مقاله «ابوالقاسم مولای ابی بکر»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۷۱.