برهان حقیت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۰۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

بنابر تصریح مکرر قرآن کریم خدای متعال مبدأ هر حقی است، چنان‌که می‌فرماید: ﴿الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ[۱]. ولایت نیز حقی برای ولی است؛ زیرا به او حق می‌دهد اراده‌اش را بر اراده‌های دیگر برتری دهد و در امور آنان دخالت و تصرف کند. از آنجا که در آیه کریمه، که بارها در قرآن کریم تکرار شده است، هر حقی مبدأ الهی دارد ولایت نیز باید مبدأ الهی داشته باشد که تعبیر دیگر آن این است که حق ولایت وابسته به اذن حق تعالی است.[۲]

پرسش مستقیم

برهان حقیت چگونه مشروعیت ولایت به نصب الهی را اثبات می‌کند؟ (پرسش)

منابع

پانویس

  1. «حق از (آن) پروردگار توست پس هیچ‌گاه از دو دلان مباش!» سوره بقره، آیه ۱۴۷.
  2. حسنی، ابوالحسن، مقاله «ولایت سیاسی پیامبر اعظم»، سیره سیاسی پیامبر اعظم ص ۳۱۵.