آل اعین در تاریخ اسلامی

مقدمه

بزرگ‌ترین خاندان شیعه کوفه بودند. رجال آنها و شخصیت علمی و دینی، و طول مدت و زمان آنها از همه خاندان‌های شیعه بزرگ‌تر و بیشتر است. رجال اولیه آنها از امام سجاد(ع) تا اوایل غیبت کبرای امام زمان(ع) را درک کردند. از مشاهیر آنها حمران، زراره، عبدالملک و بکیر که همگی فرزندان «اعین»، و نیز حمزة بن اعین، عبید بن زراره، ضریس بن عبدالملک، عبدالله بن بکیر، محمد بن عبدالله بن زراره، حسن بن جهم بن بکیر، سلیمان بن حسن بن جهم، ابوطاهر محمد بن سلیمان بن حسن و ابوغالب احمد بن محمد بن محمد بن سلیمان (ابوغائب زراری) بودند. ابوغالب زرداری سرآمد علمای عصر خود و آخرین فرد دانشمند «آل اعین» بود. او رساله‌ای به نام «رساله ابوغالب زراری» در شرح حال رجال خاندان خود دارد. وی از فرزندان حسن بن جهم برادرزاده «زراره» است، ولی چون مادر حسن بن جهم دختر عبید بن زراره و وی در بین افراد خاندان اعین از همه بزرگوارتر و مشهورتر بوده؛ لذا به «زراری» مشهور شده است[۱]. ابوغالب در رساله خود نقل می‌کند که در بین خاندانش شصت نفر راوی حدیث وجود داشته است. وی چهارده‎نفر آنها را نام می‌برد که «ملیک» و «مالک» و «قعنب» در میان آنها شیعه نبودند و عبدالله بن بکیر بن اعین، «فطحی»[۲] بوده است، ولی در حدیث ثقه، و از اصحاب اجماع به شمار می‌رود[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. ابوغالب در سال ۳۶۸ درگذشته است. درباره شرح حال وی و افراد شاخص خاندانش به تفصیل نک به: مفاخر اسلام، علی دوانی، جلد سوم، ذیل عنوان «ابوغالب زراری».
  2. فطحیه، پیروان عبدالله افطح فرزند امام جعفر صادق(ع) و قایل به امامت وی بعد از پدرش بودند.
  3. نک، رجال بحرالعلوم، ج۳، ص۲۲۲-۲۵۵.
  4. رجبی دوانی، محمد حسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی ص ۵۰۱.