مقدمه

او فرزند احیحة بن أمیة بن خلف[۱] و در شمار مسلمة الفتح بود. ابن حجر بدون اشاره به عملکرد وی، از او در بخش اول کتاب الاصابه یاد کرده است[۲].

«زمعه» و «علی»، دو فرزند اسید بودند و علی (ابوریحانه) در شمار اصحاب معاویه و از مخالفان عبدالله بن زبیر بود که به فرمان عبدالملک بن مروان از حجاز به شام رفت و با لشکر یزید بن معاویه و حجاج در نبرد با ابن زبیر همکاری کرد[۳][۴]

منابع

پانویس

  1. ر. ک: ابن ماکولا، پاورقی، ج۱، ص۶۵.
  2. ابن حجر، ج۱، ص۱۸۸ و ۲۳۳.
  3. ابن ماکولا، ج۳، ص۳۴۰؛ ابن عساکر، ج۴۱، ص۲۶۰.
  4. حسینیان مقدم، حسین، مقاله «اسید بن احیحه»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۷۸.