اسید بن ظهیر

مقدمه

وی فرزند ظهیر بن رافع بن عدی بن زید بن عمرو بن زید بن جشم از تیره بنی حارثه از قبیله اوس است^[۱]. بعضی از تراجم‌نویسان، با افتادگی‌هایی در نسب، که شایع است، جدش را عدی بن زید بن جشم گفته‌اند^[۲]. ابو ثابت کنیه مشهور اوست ^[۳]. پدر أسید از صحابه حاضر در بیعت عقبه بود^[۴]. فاطمه دختر بشر بن عدی، حلیف بنی عبدالاشهل، مادرش بود ^[۵]. وی از همسرش امامه (دختر خدیج بن رافع) فرزندانی به نام‌های «ثابت»، «محمد»، نام کلثوم» و «ام الحسن»^[۶]، و از همسر دیگرش به نام «زینب»، دختر وبرة بن اوس تمیمی، فرزندانی به نام‌های «سعد»، «عبدالرحمان»، «عثمان»، «ام الرافع»، و از همسر دیگرش به نام ام سلمه، دختر عبدالله بن ابی معقل، فرزندی به نام «عبد الله» داشت^[۷] ابن منده او را عموی رافع بن خدیج دانسته، ولی ابن اثیر^[۸] گوید: او پسر عموی رافع است؛ زیرا انس بن ظهیر از طرف پدر و مادر برادر اوست و از طرف مادری (فاطمه دختر بشر بن عدی) عباد بن بشر برادر اسید است^[۹].

او در جنگ بدر و احد نوجوانی بیش نبود^[۱۰]. به همین دلیل، رسول خدا (ص) او را به مدینه برگرداند. اما بعدها در جنگ خندق^[۱۱] و در سریه ذی قرد حضور داشت^[۱۲].

وی از کارگزاران أبوبکر بر یمامه بود^[۱۳]. وی روایاتی از رسول خدا (ص) دارد، از جمله ثواب نماز خواندن در مسجد قبا به مقدار یک عمره^[۱۴]، نهی رسول خدا (ص) از کرایه کردن زمین (در پیش خرید محصولات کشاورزی)^[۱۵] و حکم یافتن چیز دزدی نزد کسی^[۱۶] اُسید در خلافت عبد الملک بن مروان درگذشت^[۱۷]^[۱۸]

منابع

مرادی‌نسب، حسین، مقاله «اسید بن ظهیر»، دانشنامه سیره نبوی ج۲

پانویس

↑ ابن سعد، ج۴، ص۲۳۷؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۴۳.
↑ ابن سعد، ج۵، ص۲۵۷ و ج۸، ص۳۲۷؛ ابن قانع، ج۱، ص۴۰.
↑ ابن سعد، ج۴، ص۲۷۳؛ ابونعیم، ج۱، ص۲۶۱؛ ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۸۷؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۳۶.
↑ ابن سعد، ج۴، ص۲۷۳؛ ابن عبد البر، ج۱، ص۱۸۷.
↑ ابن سعد، ج۴، ص۲۷۳.
↑ ابن سعد، ج۴، ص۲۷۳ و ج۸، ص۲۴۹.
↑ ابن سعد، ج۴، ص۲۷۳.
↑ ابن اثیر، ج۱، ص۲۲۴.
↑ ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۸۷؛ مزی؛ ج۳، ص۲۵۵؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۲۴.
↑ واقدی، ج۱، ص۲۱ و ۲۱۶؛ ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۸۷؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۲۳.
↑ ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۸۷؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۲۳.
↑ ابن هشام، ج۳، ص۷۵۲.
↑ ابن اثیر، ۱، ص۹۳.
↑ ترمذی، ج۱، ص۲۰۴؛ ابن شبه، ج۱، ص۴۲؛ بیهقی، ج۵، ص۲۴۸.
↑ بیهقی، ج۶، ص۱۳۲؛ ابن قانع، ج۱، ص۴۰؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۲۴، با تعابیر مختلف.
↑ ابن قانع، ج۱، ص۴۰؛ ابن عساکر، ج۹، ص۹۷.
↑ ابونعیم، ج۱، ص۲۶۱؛ ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۸۷؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۲۴؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۳۶.
↑ مرادی‌نسب، حسین، مقاله «اسید بن ظهیر»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۸۳.

[1] ابن سعد، ج۴، ص۲۳۷؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۴۳.

[2] ابن سعد، ج۵، ص۲۵۷ و ج۸، ص۳۲۷؛ ابن قانع، ج۱، ص۴۰.

[3] ابن سعد، ج۴، ص۲۷۳؛ ابونعیم، ج۱، ص۲۶۱؛ ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۸۷؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۳۶.

[4] ابن سعد، ج۴، ص۲۷۳؛ ابن عبد البر، ج۱، ص۱۸۷.

[5] ابن سعد، ج۴، ص۲۷۳.

[6] ابن سعد، ج۴، ص۲۷۳ و ج۸، ص۲۴۹.

[7] ابن سعد، ج۴، ص۲۷۳.

[8] ابن اثیر، ج۱، ص۲۲۴.

[9] ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۸۷؛ مزی؛ ج۳، ص۲۵۵؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۲۴.

[10] واقدی، ج۱، ص۲۱ و ۲۱۶؛ ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۸۷؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۲۳.

[11] ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۸۷؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۲۳.

[12] ابن هشام، ج۳، ص۷۵۲.

[13] ابن اثیر، ۱، ص۹۳.

[14] ترمذی، ج۱، ص۲۰۴؛ ابن شبه، ج۱، ص۴۲؛ بیهقی، ج۵، ص۲۴۸.

[15] بیهقی، ج۶، ص۱۳۲؛ ابن قانع، ج۱، ص۴۰؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۲۴، با تعابیر مختلف.

[16] ابن قانع، ج۱، ص۴۰؛ ابن عساکر، ج۹، ص۹۷.

[17] ابونعیم، ج۱، ص۲۶۱؛ ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۸۷؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۲۴؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۳۶.

[18] مرادی‌نسب، حسین، مقاله «اسید بن ظهیر»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۸۳.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]