اصید بن سلمة بن قرط کلابی

مقدمه

ابن حجر[۱]، نسب وی را چنین آورده است: اصید بن سلمة بن قریظ بن عبید بن ابی بکر بن عبدالله بن کلاب کلابی. اما چون بیشتر منابع کهن نام جد وی را قرط آورده‌اند[۲]، به نظر می‌رسد «قرط» درست‌تر باشد. همچنین «قرط»، «قریط» و «قریطه» را از فرزندان عبدالله بن ابی بکر بن کلاب از عامر بن صعصعه از قیس عیلان بن مضر برشمرده‌اند[۳] که باید منظور از قرط باید جد همین سلمه باشد و به احتمال در نام اجداد بالاتر نسبی که ابن حجر آورده است اشتباه یا جابه جایی صورت گرفته است.

به هر حال اصید اسلام آورد و رسول خدا (ص) در ربیع الاول سال نهم، او را همراه سپاهی به فرماندهی ضحاک بن سفیان کلابی به سوی خاندانش، قُرَطاء (تیره‌ای از بنی بکر بن کلاب) فرستاد[۴]. آن سپاه خاندان او را به اسلام فراخواند که نپذیرفتند و سپاهیان با آنان مبارزه کردند و آنان را فراری دادند. اصید، پدرش را سوار بر اسب دید و او را به اسلام فراخواند و به وی امان داد، اما او به اصید و دینش اهانت کرد. سپس اصید به او حمله کرد و اسبش را از پای درآورد و او در آب[۵] یا به زمین افتاد و بر نیزه‌اش تکیه کرد. پسرش از روی ادب[۶] از کشتن او خودداری کرد و مسلمین در این هنگام حمله کرده او را کشتند[۷]. به گفته ابن حجر[۸]، ابن شاهین وی را با اصید بن سلمه سلمی یکی دانسته است، اما با توجه به گزارش‌های موجود، درست‌تر آن است که آن دو، یکی نباشند.[۹]

منابع

پانویس

  1. ابن حجر، ج۱، ص۲۴۴.
  2. برای نمونه، ر. ک: واقدی، ص۹۸۲؛ ابن سعد، ج۲، ص۱۲۳.
  3. ابن حزم، ص۲۸۲.
  4. ابن حجر، ج۱، ص۲۴۴.
  5. واقدی، ص۹۸۲.
  6. ابن حجر، ج۱، ص۲۴۴.
  7. واقدی، ص۹۸۲؛ ابن سعد، ج۲، ص۱۲۳؛ ابن سید الناس، ج۲، ص۲۳۹؛ شامی، ج۶، ص۲۱۵.
  8. ابن حجر، ج۱، ص۲۴۴.
  9. خانجانی، قاسم، مقاله «اصید بن سلمة بن قرط کلابی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۰۵-۱۰۶.