این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

با توجه به نسبت وی باید از قبیله جهینه باشد. انس را در شمار اهل مدینه، انصاری[۱] و از راویان حدیث رسول خدا (ص) به شمار آورده[۲] و گفته‌اند نواده‌اش سهل بن معاذ احادیث وی را روایت کرده است[۳]. حدیثی در تفسیر آیه دوازدهم سوره طارق ﴿وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ[۴]. و روایتی در فضیلت نگهبانی در راه خدا به وی منسوب است[۵]، اما معروف آن است که سهل این احادیث را از پدرش معاذ بن انس بن معاذ نقل کرده است، نه از جدش انس بن معاذ. ابن اثیر و ابن حجر در تأیید این مطلب، احادیثی آورده‌اند که در آنها نامی از انس نیست[۶]. خلیفة بن خیاط[۷] انس بن معاذ را در شمار آن دسته از صحابه دانسته است که در شام ساکن شدند.[۸]

منابع

پانویس

  1. ابن اثیر، ج۱، ص۲۹۹؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۸۲.
  2. احمد بن حنبل، ص۱۹۸؛ مزی، ج۲، ص۴۴۵.
  3. ابن اثیر، ص۲۹۹؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۸۲.
  4. «و به زمین برشکافته (از گیاه)،» سوره طارق، آیه ۱۲.
  5. ابن اثیر، ج۱، ص۲۹۹ و ۳۰۰؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۸۲.
  6. ابن اثیر، ج۱، ص۲۹۹ و ۳۰۰؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۸۲ و ۲۸۳.
  7. خلیفه بن خیاط، ص۵۵۹.
  8. سامانی، سید محمود، مقاله «انس بن معاذ جهنی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۴۶-۱۴۷.