بابویه فارسی
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
نام او را به اختلاف «بابویه»، «باذویه»[۱]، «ابانوه» و «ابایوه» گفته‌اند[۲] که این اسامی تصحیف از بابویه است. وقتی خسرو دوم، کسری پادشاه ایران به باذان نامه نوشت تا رسول خدا (ص) را نزد او بیاورند، باذان، بابویه فرمانده سپاهش را که خط فارسی و حساب می‌دانست. یعنی دبیر و دیواندار باذان بود. به همراه یک نفر به نام «خرخسرو» یا «خرخسره» - که احتمال تصحیف خرخسرو به خرخسره است. به مدینه فرستاد[۳][۴]
منابع
پانویس
- ↑ ابن کثیر، ج۴، ص۳۰۸.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۳۲۹ و ۶۳۲.
- ↑ طبری، ج۲، ص۶۵۵؛ مسعودی، ص۲۳۵؛ ابن کثیر، ج۴، ص۳۰۸؛ ابن حجر، ج۱، ص۴۶۳.
- ↑ مرادی‌نسب، حسین، مقاله «بابویه فارسی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۹۵.