مقدمه

  1. امور و کارهای شگفت و فوق‌العاده‌ای که از کسانی مانند مرتاضان‌ و راهبان سرمی‌زند؛
  2. مهلتی که خداوند به بندگان گناهکارش می‌دهد و چون می‌خواهد آنان را نگونبخت کند، خواسته‌های دنیایی‌شان را برمی‌آورد و بنده بی آنکه خود بداند، اندک اندک از رحمت خدا دور می‌شود و به کیفر او نزدیک می‌گردد [۶][۷].

پانویس

  با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. فرهنگ شیعه، ص 73.
  2. اصول کافی‌، ۴/ ۱۸۹؛ تاج العروس‌، ۲/ ۴۱؛ تفسیر نمونه‌، ۷/ ۳۳.
  3. فرهنگ شیعه، ص 73.
  4. ﴿وَالَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لاَ يَعْلَمُونَ؛ سوره اعراف، آیه ۱۸۲؛ ﴿فَذَرْنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ؛ سوره قلم، آیه ۴۴.
  5. فرهنگ شیعه، ص 73.
  6. دائرة المعارف تشیع، ۲/ ۱۰۰.
  7. فرهنگ شیعه، ص 74.
بازگشت به صفحهٔ «استدراج».