بحث:دعوت به مصالح دین و دنیا

دعوت به مصالح دین و دنیا

قرآن

• ﴿﴿مَّن كَانَ يُرِيدُ ثَوَابَ الدُّنْيَا فَعِندَ اللَّهِ ثَوَابُ الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا بَصِيرًا﴾﴾

حدیث

• الإرشاد: پیامبر(ص) در آغاز دعوت به اسلام، گروهی برگزیده از خانواده و تبار خود را گِرد آورد و ایمان را بر آنان عرضه نمود. آن‌گاه فرمود: «ای فرزندان عبد المطّلب! خداوند، مرا برای تمام مردم و بخصوص شما برانگیخته است و فرموده است: «و خاندان نزدیکت را هشدار ده». من، شما را به دو کلمه که بر زبان، سبک‌بار، اما در میزان [عمل]، گران‌بارند، دعوت می‌کنم. شما به کمک این دو کلمه، عرب و عجم را مالک خواهید شد، و امت‌ها به کمک آن، فرمان بردار شما خواهند شد و با آنها وارد بهشت شده، از آتش نجات خواهید یافت. [آن دو کلمه این است:] شهادت به این که خدایی جز خدای یکتا نیست و شهادت به رسالت من».

• امام علی(ع): ای بندگان خدا! بدانید که پرهیزگاران، بهره دنیای گذرا و آخرت دیرپا را بردند. با مردم دنیا در دنیایشان شریک شدند و در آخرتشان با آنان شریک نشدند. در دنیا به بهترین وجه زیستند و نعمت آن را به بهترین وجه خوردند. از دنیا به سان خوش‌گذرانان، بهره بردند و به میزان بر گرفتن سرکشان متکبر، از دنیا بر گرفتند. آن‌گاه از این دنیا با توشه‌ای رساننده [به مقصد] و تجارتی سودآور، رخت بر بستند. در دنیایشان لذت زهد دنیا را دریافتند و یقین کردند که فردا در آخرتشان، همسایگان خدا خواهند بود. دعایشان رد نمی‌شود و بهره‌شان از لذت، کاستی نمی‌یابد. ﴿﴿وَآتَيْنَاهُ أَجْرَهُ فِي الدُّنْيَا وَإِنَّهُ فِي الآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ﴾﴾

• امام علی(ع) در تفسیر آیه شریف: هر کس برای خداوند متعال عمل کند، خداوند، پاداش او را در دنیا و آخرت به او عطا می‌کند و کار او را در دنیا و آخرت، کفایت می‌نماید.

• امام علی(ع): خدایا! تو می‌دانی آنچه توسط ما انجام گرفت، به خاطر رغبت در قدرت و یا خواستن چیزی از زیادتی متاع دنیا نبوده است؛ بلکه می‌خواستیم تا شعارهای دینت را به جای نخستین، باز گردانیم و اصلاح را در شهرهایت ظاهر گردانیم، تا بندگان ستم دیده‌ات ایمنی یابند و حدود تعطیل شده‌ات، اقامه گردند.

• امام رضا(ع) در تبیین حکمتِ خطابه روز جمعه ـ: جمعه، روز اجتماع عموم [مردم] است. [خداوند] خواست تا امام از رهگذر خطابه، آنان را موعظه کند و به اطاعت، تشویقشان کند، و آنان را از معصیت و ارتکاب آن، بر حذر دارد، و آنان را بر آنچه در مصلحت دین و دنیایشان می‌خواهند، موفق سازد، و از زیان‌هایی که دیده اند و حالاتی که برای آنان زیان‌آور یا سودآور است، باخبر سازد.