مقدمه

بنی قَرَن، قومی از اعراب قحطانی[۱] و از شاخه‌های قبیله «بنی مراد بن مذحج» هستند که نسب از قرن بن ردمان بن ناجیة بن مراد می‌برند[۲]. آنان اصالتی یمنی داشته و پیش از اسلام در زمین‌های بی‌آب و علف و ریگزارهای آن سرزمین ساکن بوده‌اند[۳]. پس از فتوحات اسلامی، برخی از آنان به مناطق مفتوحه از جمله عراق و کوفه نقل مکان کردند و در آن سکنی گزیدند[۴]. از معروف‌ترین چهره‌ها و شخصیت‌های این قوم می‌توان از «خیر التابعین»[۵] و «سید التابعین»[۶] اویس بن عامر قرنی یاد کرد. اویس از افضل اصحاب و حواریان علی(ع)[۷] و از زهاد هشتگانه[۸] به شمار آمده است. برخی نسب شریفش را أویس بن عامر بن جزء بن مالک بن عمرو بن سعد بن عصوان بن قرن مذحجی مرادی دانسته‌اند‌[۹] و با عباراتی نظیر «ذو المناقب الشهیره» و «سید زهاد زمانه» ستوده‌اند[۱۰]. او که از منزلتی رفیع نزد پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) برخوردار بود، در نبرد صفین در کنار علی(ع) در حالی که از شدت پیکار شمشیرش شکسته شده بود و سپاه کوفه را به نبرد علیه شامیان تحریض می‌کرد، به شهادت رسید[۱۱]. [۱۲].

منابع

پانویس

  1. عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۳، ص۹۴۶.
  2. ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۳۴؛ الحسین بن علی بن الحسین الوزیر المغربی، الإیناس بعلم الاأنساب، ج۱، ۳۴؛ نویری، نهایة الارب فی فنون الادب، ج۲، ص۳۰۲.
  3. زرکلی، الاعلام، ج۲، ص۳۲.
  4. ر.ک: ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۶، ص۲۰۴؛ سمعانی، الانساب، ج۱۰، ص۳۹۲.
  5. بر اساس روایتی از رسول خاتم(ص) در کتب روایی اهل سنت، اویس بهترین و برترینِ تابعیان معرفی شده است‌. مسلم نیشابوری، صحیح مسلم، ج۷، ص۱۸۹؛ احمد بن حنبل، مسند احمد، ج۱، ص۳۸.
  6. ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۲، ص۵۴۴؛ ابن عماد حنبلی، شذرات الذهب، ج۱، ص۲۱۴.
  7. ابن داود، رجال ابن داود، ص۵۳
  8. شیخ طوسی، اختیار معرفه الرجال، ج۱، ص۳۱۵؛ علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۷۷.
  9. هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۳۴.
  10. ابن عماد حنبلی، شذرات الذهب، ج۱، ص۲۱۴.
  11. حاکم نیشابوری، المستدرک، ج۲، ص۳۶۶؛ ابن‌حجر، الاصابه، ج۱، ص۳۶۲.
  12. حسینی ایمنی، سید علی اکبر، مکاتبه اختصاصی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت.