جعفر بن عفان طائی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام صادق است. مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابوعبدالله جعفر بن عفان طائی اهل کوفه و از اصحاب امام صادق(ع) بود و روایاتی از حسن بن محبوب نقل کرده است. کسانی چون ابوجعفر شامی و علی بن حسن بن فضال از وی روایت کرده‌اند. از شعرای شیعه به شمار می‌‌رفت و در رثای امام حسین و اهل بیت(ع) اشعاری سروده که نمونه‌هایی از آن در اعیان الشیعه آمده است. کشّی از زید شحام نقل کرده که من و جماعتی از اهل کوفه در حضور امام صادق(ع) بودیم، جعفر بن عفان بر امام وارد شد و امام او را نزد خودش خواند و به وی فرمود: ای جعفر، به من خبر رسیده که درباره امام حسین(ع) شعر سروده‌ای؟ ابن عفان در پاسخ امام عرض کرد: بلی، جانم به فدایت. حضرت فرمود: اشعارت را بخوان. او نیز اشعارش را که در رثای امام حسین(ع)بود، قرائت کرد تا اینکه اشک بر سر و صورت امام و حاضران مجلس جاری گشت. سپس حضرت فرمود: ای جعفر، ملایکه در این جلسه حضور دارند و اشعار تو را شنیده و گریسته‌اند، همان طور که ما گریه کردیم. خداوند بهشت را بر تو و هر کسی که بر حسین(ع)گریه کند یا شعری بگوید، واجب کرده و گناهانشان را می‌‌بخشد. وی معاصر با سید حمیری، شاعر معروف اهل بیت(ع) و فردی مورد اعتماد بود. از وی دویست برگ شعر بر جای مانده که در برخی منابع به عنوان دیوان از آن یاد شده است. او سرانجام در حدود ۱۵۰ هـ درگذشت..

منابع

1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱