آشنایی اجمالی

وی از طایفه بنی عذره، از شاخه‌های قبیله قضاعه است[۱]. به گفته ابن حجر[۲]، ابن عساکر[۳] وی را از صحابه دانسته است. حریث راهنمای اسامة بن زید در برگشت از موته به مدینه بود[۴]. عمرو بن حریث به نقل از پدرش حریث عذری گوید: در وفدی[۵] خدمت رسول خدا(ص) شرفیاب شدیم، شنیدم که آن حضرت فرمود: «فِي سَائِمَةِ اَلْغَنَمِ اَلزَّكَاةُ»؛ گوسفندی که از علف بیابان چریده (و شماره آنها به حد نصاب برسد) زکات دارد». ابن حجر[۶] به نقل از ابن عیینه حدیث وی را مرسل دانسته است و در دیگر منابع[۷] نیز حریث از طریق ابوهریره از رسول خدا(ص) روایت کرده است. بنابراین، سخن ابن عیینه درست خواهد بود و با توجه به حدیث بالا نمی‌توان صحابی بودن وی را اثبات کرد[۸].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. بخاری، التاریخ الکبیر، ج۳، ص۷۱.
  2. ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۹.
  3. ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۲، ص۳۳۴.
  4. واقدی، المغازی، ج۳، ص۱۱۲۴.
  5. وفد عذره، سال نهم: بنگرید: ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۲۵۰.
  6. ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۹.
  7. بیهقی، السنن الکبری، ج۲، ص۲۷۱؛ بخاری، التاریخ الکبیر، ج۳، ص۷۱؛ مزی، تهذیب الکمال، ج۳۴، ص۱۳۰؛ ذهبی، میزان الاعتدال فی نقد الرجال، ج۱، ص۴۷۵؛ ابن حجر، لسان، ج۷، ص۱۹۵.
  8. محمدی، رمضان، مقاله «حریث عذری»، دانشنامه سیره نبوی ج۳، ص۴۱.