مقدمه

  • علم به چیزی[۱] و علم به اندرون و اسرار امور[۲].
  • ﴿كَذَلِكَ وَقَدْ أَحَطْنَا بِمَا لَدَيْهِ خُبْرًا[۳].
  • خِبره به کسی گفته می‌شود که علم به حقیقت اشیاء و اندرون و باطن امور داشته باشد[۴].[۵].

منابع

پانویس

  1. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۲۲۷.
  2. احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج‌۱، ص۵۶۰.
  3. «چنین بود؛ و ما بر آنچه نزد او بود با آگاهی چیرگی داشتیم» سوره کهف، آیه ۹۱.
  4. ر. ک: خبر، اخبار)
  5. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۴۸.