عبدالقاهر بغدادی

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابومنصور عبدالقاهر بن طاهر بن محمد تمیمی بغدادی نیشابوری در بغداد زاده شد و دوران کودکی و نوجوانی خود را در بغداد سپری کرد؛ سپس زادگاه اصلی خویش را ترک گفته، به همراه پدرش عازم خراسان و نیشابور گردید و در آن سرزمین مسکن گزید. وی از فقها مشهور شافعی بود. فقه را از فقها و دانشمندان نیشابور فرا گرفت. از جمله استادان او ابواسحاق اسفراینی، ابوعمرو بن نجید و محمد بن جعفر مطر می‌‌باشند که از ایشان روایاتی شنیده و نقل کرده است. وی که نخست فردی ثروتمند و متمول بود، تمام دارایی‌های خویش را در راه علم صرف کرده و سرانجام تهیدست گشت.

گفته‌اند: ابومنصور در هفده نوع علم تحصیل کرده و مهارت یافته بود. از جمله علومی که در آنها متبحر بود علم فقه، اصول، ادبیات عرب، عروض، شعر، حساب، کلام و محاسبه ارث و میراث می‌‌باشد. ابومنصور پس از استادش ابواسحاق بر منصب او نشست و به املای حدیث مشغول بود و شاگردانی را نیز تربیت کرده است که از آن جمله اند: ناصر مروزی، ابوالقاسم قشیری و امام الحرمین ابوالمعالی جوینی. علاوه بر اشعاری که از بغدادی بر جا مانده، کتاب التکمله، تفسیر القرآن و فضائح المعتزله از اوست. وی در ایام سلجوقیان از نیشابور خارج و به اسفراین رفت و در سال ۴۲۷ در همانجا درگذشت و در جنب استاد خویش ابواسحاق به خاک سپرده شد. در وفات وی اختلاف است.

منابع

1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۳