عبدالله بن عبدالرحمن مسمعی
آشنایی اجمالی
ابومحمد عبدالله بن عبدالرحمان مسمعی اصم بصری اهل بصره[۱] و از اصحاب امام صادق(ع) بود.[۲] از امام باقر و امام کاظم(ع)[۳] و روایتگرانی چون مسمع کردین،[۴] ابوعبدالله بزاز و عبدالله بن مسکان[۵] روایت کرده است. کسانی چون محمد بن عیسی بن عبید،[۶] ابراهیم بن هاشم، محمد بن حسن شمون[۷] و عبدالله بن حماد[۸] از وی روایاتی نقل کرده‌اند. غالب رجال‌نویسان شیعه مسمعی را محدثی غالی، ضعیف و غیرقابل اعتماد دانسته و او را نکوهش کرده‌اند.[۹] علاّمه او را به دروغگویی متهم ساخته و می‌‌افزاید که در کتاب زیارات مسمعی، مطالب زشت و پلید بسیار آمده و تناقضات فراوانی وجود دارد.[۱۰] ذهبی و عقیلی از رجال شناسان اهل سنت نیز روایات وی را مردود دانسته و قابل قبول نمی‌دانند.[۱۱] آثارش عبارت از کتاب الناسخ و المنسوخ و کتاب المزار[۱۲] می‌‌باشد.[۱۳]
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ میزان الاعتدال ۴/۱۳۸ لسان المیزان ۳/۳۰۹.
- ↑ اعیان الشیعه ۸/۵۹.
- ↑ جامع الرواة ۱/۴۹۵.
- ↑ رجال النجاشی ۲/۱۵.
- ↑ معجم رجال الحدیث ۱۰/۲۴۲.
- ↑ رجال النجاشی ۲/۱۵.
- ↑ جامع الرواة ۱/۴۹۴.
- ↑ اختیار معرفة الرجال ۱۶۷.
- ↑ خلاصة الاقوال ۲۳۸ رجال النجاشی ۲/۱۵ جامع الرواة ۱/۴۹۵.
- ↑ خلاصة الاقوال ۲۳۸.
- ↑ میزان الاعتدال ۴/۱۳۸ الضعفاء الکبیر ۲/۲۷۳.
- ↑ رجال النجاشی ۲/۱۵.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۴۸۸.