عدل تکوینی در کلام اسلامی
مقدمه
- عدل تکوینی بدین معنا است که نظام هستی و جهان آفرینش بر عدل استوار است و خداوند هر موجودی را بر جای شایسته نشانده و وجود و کمال بایسته را بدو عطا کرده است[۱].
- قرآن کریم، بر این حقیقت بارها به اشارت و صراحت پای فشرده است[۲][۳].
- روایات بزرگان معصوم (ع) نیز از این موضوع سخن گفتهاند؛ مثلًا در روایتی رسول خدا (ص) فرموده است: "آسمانها و زمین با عدل برپایند"[۴]. از جلوههای عدالت در آفرینش، نظم و هماهنگی حاکم بر هستی است[۵][۶].
منابع
پانویس
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 336.
- ↑ وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ بِالْحَقِّ وَيَوْمَ يَقُولُ كُن فَيَكُونُ قَوْلُهُ الْحَقُّ وَلَهُ الْمُلْكُ يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ ؛ سوره انعام، آیه ۷۳؛ هُوَ الَّذِي جَعَلَ الشَّمْسَ ضِيَاء وَالْقَمَرَ نُورًا وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُواْ عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ مَا خَلَقَ اللَّهُ ذَلِكَ إِلاَّ بِالْحَقِّ يُفَصِّلُ الآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ ؛ سوره یونس، آیه ۵؛ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ بِالْحَقِّ إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ ؛ سوره ابراهیم، آیه ۱۹؛ وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلاَّ بِالْحَقِّ وَإِنَّ السَّاعَةَ لآتِيَةٌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ ؛ سوره حجر، آیه ۸۵؛ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ بِالْحَقِّ تَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ ؛ سوره نحل، آیه ۳؛ خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ بِالْحَقِّ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّلْمُؤْمِنِينَ ؛ سوره عنکبوت، آیه ۴۴؛ أَوَلَمْ يَتَفَكَّرُوا فِي أَنفُسِهِمْ مَا خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلاَّ بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُّسَمًّى وَإِنَّ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ بِلِقَاء رَبِّهِمْ لَكَافِرُونَ ؛ سوره روم، آیه ۸؛ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ بِالْحَقِّ يُكَوِّرُ اللَّيْلَ عَلَى النَّهَارِ وَيُكَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لأَجَلٍ مُسَمًّى أَلا هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ ؛ سوره زمر، آیه ۵؛ مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلاَّ بِالْحَقِّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ ؛ سوره دخان، آیه ۳۹؛ وَخَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ بِالْحَقِّ وَلِتُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَهُمْ لا يُظْلَمُونَ ؛ سوره جاثیه، آیه ۲۲؛ مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلاَّ بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُّسَمًّى وَالَّذِينَ كَفَرُوا عَمَّا أُنذِرُوا مُعْرِضُونَ ؛ سوره احقاف، آیه ۳؛ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ بِالْحَقِّ وَصَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ ؛ سوره تغابن، آیه ۳؛ وَالسَّمَاء رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِيزَانَ ؛ سوره رحمن، آیه ۷.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 336.
- ↑ تفسیر صافی، ۲/ ۶۳۸؛ مجموعه آثار شهید مطهری، ۱/ ۵۹.
- ↑ تفسیر نمونه، ۱۸/ ۴۸۲.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 336.