عصر صادقین
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
مرحله‌ای از دوران تکوین و تدوین فقه شیعه است. در این عصر بنابر شرایط مساعد اجتماعی زمینه طرح و گسترش فقه اهل بیت(ع) فراهم شد و هزاران دانش پژوه فقه به حوزه درسی امام باقر(ع) و امام صادق(ع) دست یافتند و فقه اهل بیت را با خود به اقصی نقاط سرزمین اسلامی و غیراسلامی انتشار دادند و بر این اساس مذهب جعفری در فقه بنیان گرفت. در این عصر فقهای بزرگی چون ابان بن تغلب و محمد مسلم و زراه بن اعین و جابر بن یزید جعفی و معاویه بن عمار ساباطی در مکتب فقه جعفری پرورش یافتند که امام صادق(ع) دربارۀ بعضی از آنها فرمود اگر نبودند آثار نبوت از میان می‌رفت. و هم در این عصر بود که هزاران مجموعه در حدیث، به عنوان اصل به رشته تحریر در آمد[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ وسائل الشیعه، ج۱۸، ص۱۰۴؛ کاظم شانه‌چی، علم الحدیث و درایه الحدیث، ص۷۶؛ فقه سیاسی، ج۲، ص۳۹.
- ↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی ج۲، ص ۲۴۲.