وجود حضرت مهدی (ع) منافع بسیاری دارد که بر چندگونه است:
قسم اول: منافع آن حضرت، چه غائب باشد و چه ظاهر و آن بر دو نوع است:
تمام خلایق در آن شریک هستند مانند: زندگی و بقای در جهان.
افاضات علمی و عنایات ربانی که به مؤمنین اختصاص دارد مانند: واضح نمودن وقت نمازهای یومیه و...
قسم دوم: منافع زمان غیبت آن حضرت، آن هم بر دو نوع است:
مخصوص به مؤمنین است و آن بسیار است، مانند: ثواب‌های بسیاری که بر انتظار زمان ظهور آن جناب مترتب است.
مخصوص کافرین و منافقین است و آن مهلت دادن و تأخیر عذاب آن‌هاست.
قسم سوم: منافع زمان ظهور آن حضرت است و آن دو نوع است:
شامل تمام موجودات می‌شود. مثل انتشار نور، ظهور عدلش و امنیت راه‌های بلاد و ظهور برکات زمین و...
مخصوص مؤمنین است که بر دو گونه است:
برای زندگان آن‌ها و آن بهره‌وری شرف حضور آن حضرت و استفاده از نور آن جناب و فراگرفتن از علوم آن بزرگوار و برطرف شدن بیماری‌ها و گرفتاری‌ها و بلاها از بدن‌های ایشان است.
برای مردگان آن‌ها: از جمله خوشحالی ظهور آن حضرت در قبرهای‌شان، و از جمله منافع برای اموات مؤمنین، زنده شدن آن‌ها است[۱][۲].
این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام مهدی است. امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امام مهدی در قرآن - امام مهدی در حدیث - امام مهدی در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبط