فضل بن شاذان رازی
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
ابوالعباس فضل بن شاذان بن عیسی رازی فقیه عامی‌مذهب، مفسر و از قاریان ری بود.[۱] به گفته الندیم، هر دو گروه شیعه و حشویه او را از خود می‌‌دانستند.[۲] حشویه لقبی برای اصحاب حدیث است، از آن جهت که غالباً قائل به تجسم و تشبیه خداوند بودند و احادیث منتسب به رسول خدا a را بدون تحقیق می‌‌پذیرفتند.[۳] ولی ظاهراً الندیم به خطا پنداشته است که وی همان فضل بن شاذان بن خلیل نیشابوری شیعی معروف است. شیخ طوسی متوجه این اشتباه شده و می‌‌گوید: به نظر می‌‌رسد آن کسی که الندیم ذکر کرده، فضل بن شاذان رازی عامی باشد که عامه از او روایت کرده‌اند.[۴]
احمد بن یزید حلوانی، محمد بن عیسی اصفهانی، اسماعیل بن ابی اویس، سعید بن منصور،[۵] محمد بن ادریس اشعری، نوح بن انس، فضل بن یحیی بن شاهین و عمرو بن بکیر از اساتید او بوده‌اند. وی همچنین از ابوعمر دوری، یحیی بن عبدالحمید، محمد بن حمید رازی،[۶]احمد بن عبدالله بن یونس و برخی دیگر روایت کرده است.
ابوحاتم محمد بن ادریس رازی و پسرش عبدالرحمن رازی صاحب کتاب الجرح و التعدیل،[۷] پسرش ابوالقاسم عباس بن فضل، ابن خرطبه، محمد بن عبدیل، صالح بن مسلم، احمد بن محمد بن عبدالصمد، محمد بن احمد بن هارون، احمد بن عثمان بن شبیب رازی، ابویحیی زکریا یشکری و برخی دیگر هم از او روایت کرده‌اند.[۸]
عبدالرحمن رازی او را فردی راستگو دانسته[۹] و ابوعمرو دانی او را به خاطر علم و عدالت و وسعت اطلاعات ستوده است.[۱۰] وی در حدود ۲۹۰هـ درگذشت[۱۱] و کتاب‌هایی بر مبنای عقاید حشویه بر جای نهاد که عبارت‌اند از: التفسیر القرائات و السنن در فقه[۱۲].[۱۳]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ تاریخ الاسلام ۲۰/۱۴۹.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۷.
- ↑ فرهنگ فرق اسلامی ۱۵۸.
- ↑ الفهرست (طوسی) ۱۲۵.
- ↑ تاریخ الاسلام ۲۰/۱۴۹.
- ↑ غایة النهایه ۲/۱۰.
- ↑ الجرح و التعدیل ۷/۶۳.
- ↑ غایة النهایه ۲/۱۰.
- ↑ الجرح و التعدیل ۷/۶۳.
- ↑ تاریخ الاسلام ۲۰/۱۴۹.
- ↑ غایة النهایه ۲/۱۰.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۷.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۶۰۹.