موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

«ملل» موضعی است در طریق مدینه به مکه در ۲۸ میلی مدینه. [۱] این وادی از ورقانکوه بنی مزینه - تا الفرس (فرس سویقه) و از الفرس تا وادی اضم امتداد دارد.[۲] فاصله دره ملل تا مدینه را دو شب راه عنوان کرده اند[۳] و در توجیه نامیده شدن این سرزمین به این نام، «خسته کننده بودن جایگاه»[۴] و به نقلی «امکان پذیر نبودن رسیدن بدان جز با تملل و خستگی»[۵] را علت ذکر کرده‌اند. در این مکان، چاههای بسیاری وجود دارد که از جمله آن می‌توان از بئر المهدی، بئر المخلوع، بئر السدره، بئر الواثق، بئر مروان و بئر عثمان نام برد.[۶] در حال حاضر نیز، ملل، دره مشهوری است در کوههای قدس و در حدود چهل کیلومتری جنوب مدینه که با پیوستن دو دره الفریش و تربان به آن، «فرش ملل» خوانده می‌شود. این دره سپس ادامه می‌یابد تا آنکه در اضم به انتها می‌رسد. از مهمترین وقایع به وقوع پیوسته در این مکان، قرار گرفتن این سرزمین در شمار منازلی که رسول خدا(ص) و سپاهیانش در غزوه بدر پیموده بودند، است.[۷] این محل، توقفگاه رسول خدا(ص) در مسیر غزوه ذی العشیره، نیز هست.[۸].[۹]

منابع

پانویس

  1. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۱۹۴.
  2. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۱۹۴.
  3. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۱۹۵.
  4. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۱۹۵.
  5. بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۲۵۶؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۱۹۵.
  6. بکری، معجم ما استعجم، ج۴، ص۱۲۵۶.
  7. «النبی(ص)] ثم مرّ علی تربان ثم علی ملل ثم علی غمیس الحمام من مرّیین ثم علی صُخیرات الیَمام، ثم علی السّیاله ثم علی فجّ الروحاء، ثم علی شنوکه» (ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۶۱۳؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۳، ص۲۶۱.)
  8. قال ابن إسحاق -في غزاة ذي العشيرة-: «فسلك على نقب بني دينار، ثم على فيفاء الخبار، فنزل تحت شجرة ببطحاء ابن أزهر، فصلي عندها، فثم مسجده، و استقي له من ماء به يقال له: المشترب، ثم ارتحل فترك الخلائق بیسار، و سلك شعبة يقال لها: شعبة عبد الله، ثم صب لليسار حتى هبط يليل. قال المؤلف: ملل - فنزل بمجتمعه و مجتمع الضبوعة، و استقى من بئر بالضبوعة، ثم سلك فرش ملل» (ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۲۳۴؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۴۰۵.)
  9. بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۲۰۹.