واقعه کربلا در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

یاران! به پا خیزید و به سوی [[شهادت]] پرافتخاری بشتابید که راهی جز آن نمانده است، این تیرها پیک‌های مرگند که از سمت دشمن به سوی شما می‌آیند<ref>مقتل مقرم، ص۲۹۲.</ref>.

[[یاران امام]]{{ع}} پس از شنیدن این سخنان چون شیران [[خشمگین]] بی‌آن‌که از [[مرگ]] پروایی به خود راه دهند و از [[شادی]] [[دیدار]] [[خدای عزوجل]] در پوست خود نمی‌گنجیدند، [[نبرد]] را آغاز کردند به گونه‌ای که گویی در حالت نبرد، جایگاه خویش را در کنار [[پیامبران]] و صدّیقین و [[بندگان]] [[شایسته]] خدا می‌دیدند و هریک از آنان در لحظه شهادت عرضه می‌داشتند: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ}}! و به [[یاران]] و همرزمان خویش سفارش می‌کردند که [[امام]] و پیشوایشان را با [[بذل جان]] و [[خون]] خویش [[یاری]] کنند. [[کارزار]] [[سختی]] میان دو طرف درگرفت و هریک از [[یاران حسین]]{{ع}} تا ده‌ها تن از [[سپاه]] [[دشمن]] را به هلاکت‌ نمی‌رساندند از پای نمی‌افتادند<ref>سیرة الائمة الاثنی عشر، ج۲، ص۷۶.</ref>.

بنابراین، باید یکباره بر آنها [[یورش]] برده و آنان را آماج تیر و سنگ قرار دهید.