←ب. کاربرد وحی در امور تکوینی
| خط ۸۲: | خط ۸۲: | ||
*در این حوزه که موحی، خداوند و موحی الیه، همه موجودات است، وحی به معنای [[الهام]] و مشیت و تقدیر الهی است. مانند: | *در این حوزه که موحی، خداوند و موحی الیه، همه موجودات است، وحی به معنای [[الهام]] و مشیت و تقدیر الهی است. مانند: | ||
:۱. '''هدایت غریزی''': هر موجودی به‌طور غریزی راه بقا و تداوم حیات خود را می‌داند. که در قرآن از آن با نام وحی یاد شده است. {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَ أَوْحى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ}}﴾}}. [[وحی]] در مواردی که درباره هدایت‌های غریزی حیوانات یا [[الهام]] به حیوانات به کار رفته، در حوزه کاربردهای [[وحی]] در امور تکوینی قرار می‌گیرد <ref> [[رحمت‌الله احمدی|احمدی، رحمت‌الله]]، [[پدیده وحی از دیدگاه علامه طباطبائی (کتاب)|پدیده وحی از دیدگاه علامه طباطبائی]] ص ۳۰ و ۳۱.</ref>. | :۱. '''هدایت غریزی''': هر موجودی به‌طور غریزی راه بقا و تداوم حیات خود را می‌داند. که در قرآن از آن با نام وحی یاد شده است. {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَ أَوْحى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ}}﴾}}. [[وحی]] در مواردی که درباره هدایت‌های غریزی حیوانات یا [[الهام]] به حیوانات به کار رفته، در حوزه کاربردهای [[وحی]] در امور تکوینی قرار می‌گیرد <ref> [[رحمت‌الله احمدی|احمدی، رحمت‌الله]]، [[پدیده وحی از دیدگاه علامه طباطبائی (کتاب)|پدیده وحی از دیدگاه علامه طباطبائی]] ص ۳۰ و ۳۱.</ref>. | ||
:۲. '''مقدرات هستی''': خداوند می‌فرماید {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَ أَوْحى في كُلِّ سَماءٍ أَمْرَها}}﴾}}. مفسرین معانی متعددی برای آیۀ مذکور بیان داشته‌اند: برخی گیرنده [[وحی]] را اهل هر آسمانی می‌دانند<ref> علامه | :۲. '''مقدرات هستی''': خداوند می‌فرماید {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَ أَوْحى في كُلِّ سَماءٍ أَمْرَها}}﴾}}. مفسرین معانی متعددی برای آیۀ مذکور بیان داشته‌اند: برخی گیرنده [[وحی]] را اهل هر آسمانی می‌دانند<ref>[[علامه طباطبایی]]، المیزان، ج۱۷، ص:۳۶۷.</ref>. برخی دیگر [[وحی]] در آیه را به معنای تقدیر گرفته‌اند<ref> آیت الله معرفت، التمهید فی علوم القرآن.</ref>. و دیگری قائل است: "آسمان و زمین گوش شنوا دارند و از [[وحی]] خداوند فرمان می‌برند<ref> [[جوادی آملی]]، تفسیر موضوعی وحی و نبوت در قرآن، ج۳، ص:۶۱.</ref>. در [[روح المعانی (کتاب)|تفسیر روح المعانی]] آمده که [[وحی]] به معنای خلقت است و امر موجودات آسمان‌ها، یا اینکه [[وحی]] به معنای انتقال پنهان چیزی به دیگری است و مراد از امر، تکلیف الهی متوجه اهل هر آسمان است. اما معنا کردن وحی به خلقت و معنا کردن "امر" به موجودات داخل آسمان‌ها بدون دلیل است و عبارت آیه شریفه {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَ أَوْحى في كُلِّ سَماءٍ}}﴾}}. بعید است به معنای [[وحی]] معمولی باشد. منتها در تفسیر آیۀ مذکور، چنین استدلال شده است: | ||
::۱. آسمان محل عبور و مرور [[ملائکه]] است: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَ لَقَدْ خَلَقْنا فَوْقَكُمْ سَبْعَ طَرائِقَ}}﴾}} <ref> [[رحمت‌الله احمدی|احمدی، رحمت‌الله]]، [[پدیده وحی از دیدگاه علامه طباطبائی (کتاب)|پدیده وحی از دیدگاه علامه طباطبائی]] ص ۳۲ و ۳۳.</ref>. | ::۱. آسمان محل عبور و مرور [[ملائکه]] است: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَ لَقَدْ خَلَقْنا فَوْقَكُمْ سَبْعَ طَرائِقَ}}﴾}} <ref> [[رحمت‌الله احمدی|احمدی، رحمت‌الله]]، [[پدیده وحی از دیدگاه علامه طباطبائی (کتاب)|پدیده وحی از دیدگاه علامه طباطبائی]] ص ۳۲ و ۳۳.</ref>. | ||
::۱. آسمان محل نازل شدن امر از ناحیه خدا به سوی زمین است {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ}}﴾}}. بعد از {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ}}﴾}} از این جهت قرار گرفته است که کلمه {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|يُدَبِّرُ}}﴾}} معنای تنزیل را متضمن است و منظور از کلمه "امر" همان امر الهی است، در آیه {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَيْئاً أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ}}﴾}} یعنی همان کلمه ایجاد. پس امر از هر آسمان پایین‌تر نازل می‌شود. | ::۱. آسمان محل نازل شدن امر از ناحیه خدا به سوی زمین است {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ}}﴾}}. بعد از {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ}}﴾}} از این جهت قرار گرفته است که کلمه {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|يُدَبِّرُ}}﴾}} معنای تنزیل را متضمن است و منظور از کلمه "امر" همان امر الهی است، در آیه {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَيْئاً أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ}}﴾}} یعنی همان کلمه ایجاد. پس امر از هر آسمان پایین‌تر نازل می‌شود. | ||