جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[عبدالملک بن مروان در تاریخ اسلامی]] - [[عبدالملک بن مروان در حدیث]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[عبدالملک بن مروان در تاریخ اسلامی]] - [[عبدالملک بن مروان در حدیث]]| پرسش مرتبط = }} | ||
خط ۱۳: | خط ۱۲: | ||
چهار گروه [[اسلامی]]، در آغاز دوران عبدالملک، وجود داشتند که برای رسیدن به [[حکومت]] [[مبارزه]] میکردند: | چهار گروه [[اسلامی]]، در آغاز دوران عبدالملک، وجود داشتند که برای رسیدن به [[حکومت]] [[مبارزه]] میکردند: | ||
#گروه [[امویان]] که بر [[شام]] و [[مصر]] تسلّط داشتند؛ | #گروه [[امویان]] که بر [[شام]] و [[مصر]] تسلّط داشتند؛ | ||
#[[عبدالله بن زبیر]] که بر [[حجاز]] و [[عراق]] [[تسلط]] داشت؛ | # [[عبدالله بن زبیر]] که بر [[حجاز]] و [[عراق]] [[تسلط]] داشت؛ | ||
#گروه [[شیعه]] در عراق - که [[مختار بن ابیعبید ثقفی]] [[رهبری]] آن را به عهده داشت؛ | #گروه [[شیعه]] در عراق - که [[مختار بن ابیعبید ثقفی]] [[رهبری]] آن را به عهده داشت؛ | ||
#گروه خوراج. | #گروه خوراج. | ||
خط ۲۵: | خط ۲۴: | ||
عبدالملک [[شایستگی]] و [[توانایی]] کافی در اداره [[مشکلات]] از خود نشان داد و بعد از تلاشهای طاقتفرسا، توانست با [[پایداری]] و حوصله و پافشاری آشکار بر دیدگاهی عینی و عمیق در ریشههای مشکلات، دشمنانش را یکی پس از دیگری [[پاکسازی]] کند، بهویژه هنگامی که [[درک]] کرد این نیروها به جز [[دشمنی]] با او و حکومتش هیچ [[هدف]] مشترکی ندارند و تناقض بر [[افکار]] و اهداف آنها [[حاکم]] است. پس [[خط مشی]] زیرکانهای در پیش گرفت و این نیروها را به حال خود رها کرد تا با یکدیگر درگیر شوند و یکی بر دیگری [[غلبه]] کند؛ زیرا در پایان، هر کدام از آنها در صحنه حوادث باقی بماند، [[ضعیف]] و توانش از دست رفته خواهد بود و در آن زمان، [[پیروزی]] بر آن راحت و آسان است. اجرای این خطمشی [[سیاسی]]، به [[پیروزی]] نهایی عبدالملک منجر شد و وی از دِمَشق بر [[جهان اسلام]] [[حکومت]] کرد.<ref>[[محمد سهیل طقوش|طقوش]] و [[رسول جعفریان|جعفریان]]، [[دولت امویان (کتاب)|دولت امویان]] ص ۹۰.</ref>. | عبدالملک [[شایستگی]] و [[توانایی]] کافی در اداره [[مشکلات]] از خود نشان داد و بعد از تلاشهای طاقتفرسا، توانست با [[پایداری]] و حوصله و پافشاری آشکار بر دیدگاهی عینی و عمیق در ریشههای مشکلات، دشمنانش را یکی پس از دیگری [[پاکسازی]] کند، بهویژه هنگامی که [[درک]] کرد این نیروها به جز [[دشمنی]] با او و حکومتش هیچ [[هدف]] مشترکی ندارند و تناقض بر [[افکار]] و اهداف آنها [[حاکم]] است. پس [[خط مشی]] زیرکانهای در پیش گرفت و این نیروها را به حال خود رها کرد تا با یکدیگر درگیر شوند و یکی بر دیگری [[غلبه]] کند؛ زیرا در پایان، هر کدام از آنها در صحنه حوادث باقی بماند، [[ضعیف]] و توانش از دست رفته خواهد بود و در آن زمان، [[پیروزی]] بر آن راحت و آسان است. اجرای این خطمشی [[سیاسی]]، به [[پیروزی]] نهایی عبدالملک منجر شد و وی از دِمَشق بر [[جهان اسلام]] [[حکومت]] کرد.<ref>[[محمد سهیل طقوش|طقوش]] و [[رسول جعفریان|جعفریان]]، [[دولت امویان (کتاب)|دولت امویان]] ص ۹۰.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۳۷: | خط ۳۴: | ||
[[رده:عبدالملک بن مروان]] | [[رده:عبدالملک بن مروان]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] |