جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
جز (جایگزینی متن - ']↵↵{{پرسمان ضرورت عقلی وجود امام مهدی}}' به '] == پرسش‌های وابسته == {{پرسمان ضرورت عقلی وجود امام مهدی}}') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*[[قاعده لطف]] از قواعد [[کلامی]] است که [[متکلمان]] به آن، بر وجود و [[لزوم]] [[معصوم]] [[استدلال]] می‌کنند. و این بدان معنی است که [[خداوند]]، زمینه نزدیکی [[انسان]] به [[طاعت]] و دوری او را از [[معصیت]]، فراهم می‌کند، اما نه به‌گونه‌ای که به حد [[اجبار]] برسد. [[شیخ مفید]] در پاسخ از این پرسش که [[دلیل]] بر وجود [[امام زمان]] {{ع}} چیست؟ به [[قاعده لطف]] استناد می‌کند و می‌نویسد: [[وجود امام]] [[معصوم]] و [[حجت]] [[حق]]، در هرزمان لازم و این وجود [[معصوم]]، [[لطف]] است و [[لطف]]، همیشه بر [[خدا]] لازم است<ref>مصنفات شیخ مفید، ج ۱، چاپ کنگره هزاره شیخ مفید.</ref>. | * [[قاعده لطف]] از قواعد [[کلامی]] است که [[متکلمان]] به آن، بر وجود و [[لزوم]] [[معصوم]] [[استدلال]] می‌کنند. و این بدان معنی است که [[خداوند]]، زمینه نزدیکی [[انسان]] به [[طاعت]] و دوری او را از [[معصیت]]، فراهم می‌کند، اما نه به‌گونه‌ای که به حد [[اجبار]] برسد. [[شیخ مفید]] در پاسخ از این پرسش که [[دلیل]] بر وجود [[امام زمان]] {{ع}} چیست؟ به [[قاعده لطف]] استناد می‌کند و می‌نویسد: [[وجود امام]] [[معصوم]] و [[حجت]] [[حق]]، در هرزمان لازم و این وجود [[معصوم]]، [[لطف]] است و [[لطف]]، همیشه بر [[خدا]] لازم است<ref>مصنفات شیخ مفید، ج ۱، چاپ کنگره هزاره شیخ مفید.</ref>. | ||
*[[خواجه نصیر الدین طوسی]] (در اول بحث [[امامت]] تجرید الاعتقاد، ص ۲۲۲) می‌نویسد: نزد عقلا، معلوم است که انحصار [[لطف الهی]] در [[تعیین امام]] است. [[وجود امام]] [[لطف]] است و [[تصرف]] او در مسائل [[اجتماعی]]، لطفی دیگر و [[غیبت امام]]، مربوط به ما می‌شود<ref>چشم‌به‌راه مهدی، پاورقی ص ۸۰.</ref>. | * [[خواجه نصیر الدین طوسی]] (در اول بحث [[امامت]] تجرید الاعتقاد، ص ۲۲۲) می‌نویسد: نزد عقلا، معلوم است که انحصار [[لطف الهی]] در [[تعیین امام]] است. [[وجود امام]] [[لطف]] است و [[تصرف]] او در مسائل [[اجتماعی]]، لطفی دیگر و [[غیبت امام]]، مربوط به ما می‌شود<ref>چشم‌به‌راه مهدی، پاورقی ص ۸۰.</ref>. | ||
*پس [[وجود امام]] {{ع}} [[لطف]] است. [[سید مرتضی]] در رساله [[غیبت]] می‌گوید: "وجود [[حضرت]] در پرده [[غیب]] نیز [[لطف]] است؛ زیرا [[شیعیان]] با [[اعتقاد]] به وجود [[حضرت]]... در ارتکاب کار زشت، هراسی از [[حضرت]] دارند..."<ref>رسائل الشریف المرتضی، ج ۲، ص ۲۹۹، به نقل از چشم‌به‌راه مهدی، ص ۸۰.</ref>. | *پس [[وجود امام]] {{ع}} [[لطف]] است. [[سید مرتضی]] در رساله [[غیبت]] می‌گوید: "وجود [[حضرت]] در پرده [[غیب]] نیز [[لطف]] است؛ زیرا [[شیعیان]] با [[اعتقاد]] به وجود [[حضرت]]... در ارتکاب کار زشت، هراسی از [[حضرت]] دارند..."<ref>رسائل الشریف المرتضی، ج ۲، ص ۲۹۹، به نقل از چشم‌به‌راه مهدی، ص ۸۰.</ref>. | ||
*"[[وجود امام]]، [[لطف]] است و [[تصرف]] او در امور، [[لطف]] دیگر، [[خداوند]] به ایجاد [[امام]]، به [[لطف]] خود جامه عمل پوشاند و فردی را که برای [[اداره]] [[جامعه]] لازم است آفرید و [[حجت]] را بر [[مردم]] تمام کرد، تا اگر [[شایسته]] بودند، از وجودش بهره ببرند و بسط ید [[امام]]، [[لطف]] دیگری است که به کوشش ما مربوط می‌شود. تقویت [[قدرت]] [[امام]] در مواردی، در [[توان]] ماست. بنابراین، ما [[مکلف]] به آن هستیم و [[قدرت]] نداشتن [[امام]] را باید از چشم خود ببینیم"<ref>غیبة طوسی، ص ۱۱.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۰۳.</ref>. | *"[[وجود امام]]، [[لطف]] است و [[تصرف]] او در امور، [[لطف]] دیگر، [[خداوند]] به ایجاد [[امام]]، به [[لطف]] خود جامه عمل پوشاند و فردی را که برای [[اداره]] [[جامعه]] لازم است آفرید و [[حجت]] را بر [[مردم]] تمام کرد، تا اگر [[شایسته]] بودند، از وجودش بهره ببرند و بسط ید [[امام]]، [[لطف]] دیگری است که به کوشش ما مربوط می‌شود. تقویت [[قدرت]] [[امام]] در مواردی، در [[توان]] ماست. بنابراین، ما [[مکلف]] به آن هستیم و [[قدرت]] نداشتن [[امام]] را باید از چشم خود ببینیم"<ref>غیبة طوسی، ص ۱۱.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۰۳.</ref>. | ||
==پرسش مستقیم== | ==پرسش مستقیم== | ||
*[[برهان لطف چگونه بر وجود امام مهدی دلالت دارد؟ (پرسش)]] | * [[برهان لطف چگونه بر وجود امام مهدی دلالت دارد؟ (پرسش)]] | ||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||