نصوص جلی امامت: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[حدیث الدار]] که وقتی [[پیامبر اکرم]]{{صل}} از سوی [[خدای متعال]] [[مأموریت]] یافت که [[نبوت]] خود را به خویشاوندانش [[ابلاغ]] کند: {{متن قرآن|وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ}}<ref>«و نزدیک‌ترین خویشاوندانت را بیم ده!» سوره شعراء، آیه ۲۱۴.</ref>، سه نوبت، آنان را به [[خانه]] [[ابوطالب]] [[دعوت]] و پس از [[پذیرایی]] از آنها مأموریت خویش را به آنان ابلاغ کرد، و فرمود: {{متن حدیث|ایکم یؤازرنی علی هذا الأمر حتی یکون أخی و وصیی و خلیفتی من بعدی}} «کدامیک از شما مرا [[یاری]] می‌کند تا [[برادر]]، [[وصی]] و جانشینم باشد”. آنان به [[پیامبر]]{{صل}} پاسخ ندادند، جز [[علی]]{{ع}} که در هر سه نوبت، [[وفاداری]] خود را به پیامبر [[اعلان]] کرد و پیامبر{{صل}} در نوبت سوم به او فرمود: {{متن حدیث|أَنْتَ أَخِي وَ وَزِيرِي وَ وَصِيِّي وَ خَلِيفَتِي مِنْ بَعْدِي‌}}؛ “تو برادر، وصی و [[جانشین]] من هستی”<ref>ر.ک: الشافی فی الامامة، ج۲، ص۶۷؛ تلخیص الشافی، ج۲، ص۴۵؛ الیاقوت فی علم الکلام، ص۸۰؛ انوار الملکوت فی شرح الیاقوت، ص۲۱۴؛ تقریب المعارف، ص۱۳۷-۱۳۵؛ قواعد المرام فی علم الکلام، ص۱۸۷؛ المنقذ من التقلید، ج۲، ص۳۱۱-۳۱۰؛ کشف المراد، ص۴۹۷؛ اللوامع الالهیة، ص۳۳۵؛ ارشاد الطالبین، ص۳۳۹؛ المسلک فی اصولالدین، ص۲۲۱؛ گوهر مراد، ص۴۸۶.</ref>.

# [[عبداللّه بن سمره]] می‌گوید که به پیامبر{{صل}} گفتم: “ای [[رسول خدا]]، مرا به طریق [[نجات]] [[ارشاد]] کن”. پیامبر{{صل}} فرمود: “ای فرزند سمره! هرگاه [[اهواء]] و آرا، مختلف و پراکنده شد بر تو باد به [[رجوع]] به [[علی بن ابیطالب]]{{ع}}، زیرا او [[امام امت]] من و [[جانشین]] من بر آنان است”<ref>اللوامع الإلهیة، ص۳۳۶؛ المسلک فی اصول الدین، ص۲۲۲.</ref>؛

# [[سلمان فارسی]] می‌گوید بر پیامبر{{صل}} وارد شدم دیدم [[حسین]]{{ع}} را بر دامن دارد و چشمان او را می‌بوسد و می‌گوید: “تو بزرگ و فرزند بزرگ هستی، تو امام و [[پدر]] [[امامان]] هستی، تو [[حجت]] و فرزند حجت و پدر نُه حجت هستی که نهمین آنان [[قائم]] آنان است”<ref>اللوامع الإلهیة، ص۳۳۶.</ref>.

# [[ابن عباس]] از پیامبر{{صل}} [[روایت]] کرده است که پروردگارم در [[معراج]] به من فرمود: ای [[محمد]]! چرا از میان [[آدمیان]]، فردی را به عنوان وزیر، برادر و وصی خود برنگزیده‌ای؟” گفتم: “چه کسی را برگزینم؟” [[خداوند]] فرمود: “ای محمد! [[علی بن ابی طالب]] را برای تو [[اختیار]] کردهام”<ref>المسلک فی اصول الدین، ص۲۲۱؛ کمال الدین، ص۲۵۰.</ref>. ۱۲. وقتی [[آیه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ}}<ref>«ای مؤمنان، از خداوند فرمان برید و از پیامبر و زمامدارانی که از شمایند فرمانبرداری کنید» سوره نساء، آیه ۵۹.</ref> نازل شد، [[جابر بن عبداللّه]] به پیامبر{{صل}} گفت: “ای رسول خدا! [[خدا]] و رسولش را شناخته‌ام، اما اولیالأمر- که خداوند، [[اطاعت]] از آنان را با اطاعت از تو همراه کرده است - چه کسانی‌اند؟” رسول خدا{{صل}} فرمود: “آنان [[جانشینان]] من هستند که اولین آنها علی بن ابی طالب{{ع}} است”<ref>المسلک فی اصول الدین، ص۲۲۲؛ کمال الدین، ص۲۵۳.</ref>.

# [[اصبغ بن نباته]] گفته است: [[امیر المؤمنین علی]] بن [[ابی‌طالب]]{{ع}} به‌سوی ما بیرون آمد، در حالی که دستش در دست فرزندش [[حسن]] بود، و می‌گفت که [[پیامبر]]{{صل}} به سوی [[مسلمانان]] بیرون آمد، در حالی که دست من در دست او بود و می‌گفت: “برترین [[خلق]] پس از من و سیّد آنان این برادرم است. او پیشوای هر [[مسلمان]] و [[امیر]] هر مؤمنی پس از من است. [سپس [[حضرت علی]]{{ع}} فرمود] [[آگاه]] باشید که من می‌گویم: [[برترین]] خلق پس از من و [[سید]] آنان این فرزندم است. او پیشوای هر مسلمان و مولای هر مؤمنی پس از من است”<ref>المسلک فی اصول الدین، ص۲۲۲-۲۲۳؛ کمال الدین، ص۲۵۹.</ref>؛

# [[سلمان فارسی]] گفته است که پیامبر{{صل}} به [[فاطمه]]{{س}} فرمود: “خداوند به سوی [[زمین]]، نظر خاصی کرد و پدرت را برگزید. سپس نظر خاص دیگری کرد و همسرت را برگزید. آنگاه به من [[وحی]] کرد که تو را به [[ازدواج]] او درآورم، و وی را ولی و [[وزیر]] برگزینم، و [[جانشین]] خود در امّتم قرار دهم: پس پدرت برترین [[پیامبران]]، و همسرت برترین اوصیاست و تو نخستین فردی از [[خویشان]] من هستی که به من ملحق خواهی شد”<ref>المسلک فی اصول الدین، ص۲۲۳؛ کمال الدین، ص۲۶۳.</ref>.

# [[زید بن ارقم]] می‌گوید شنیدم پیامبر{{صل}} به [[علی]]{{ع}} می‌فرمود: “تو [[امام]] و [[خلیفه]] پس از من هستی”<ref>المسلک فی اصول الدین، ص۲۲۴؛ کفایة الأثر، ص۱۱۰؛ بحارالانوار، ج۳۶، ص۳۱۹.</ref>.

# [[عمار بن یاسر]] می‌گوید در برخی از [[غزوات]] با پیامبر{{صل}} بودم و علی{{ع}} پرچمداران [[سپاه]] [[دشمن]] را کشته و جمع آنان را متفرق ساخته بود. نزد پیامبر{{صل}} آمدم و گفتم: “ای [[رسول خدا]]! بهدرستی که [[علی]]{{ع}} [[حق]] [[جهاد در راه خدا]] را ادا کرد”. [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: “زیرا او از من و من از اویم او [[وارث علم]] من، و قضاکننده [[دین]] من، و تحققبخش به [[وعده]] من، و [[جانشین]] من است. [[جنگ]] با او جنگ با من، و جنگ با من جنگ با خداست، و [[سازش]] با او سازش با من، و سازش با من سازش با خداست”<ref>المسلک فی اصول الدین، ص۲۲۵؛ کفایة الاثر، ص۱۲۰؛ بحارالانوار، ج۳۶، ص۳۳۰.</ref>.

# [[اصبغ بن نباته]] گفته است: [[عمران بن حصین]] می‌گفت از [[پیامبر]]{{صل}} شنیدم که به [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} می‌فرمود: “تو وارث علم من، و [[امام]] و [[خلیفه]] پس از من هستی”<ref>المسلک فی اصول الدین، ص۲۲۵؛ کفایة الاثر، ص۱۳۲؛ بحارالانوار، ج۳۶، ص۳۳۰.</ref>.

# [[حذیفة بن یمان]] می‌گوید: به پیامبر{{صل}} گفتم: “چه کسی را جانشین خود قرار می‌دهی؟” پیامبر{{صل}} فرمود: “[[موسی بن عمران]]، چه کسی را جانشین خود ساخت؟” گفتم: “[[یوشع بن نون]]”. پیامبر{{صل}} فرمود: “وصی و جانشین من علی بن ابی طالب{{ع}} است که پیشوای [[نیکان]] و [[قاتل]] [[کافران]] است، و هر کس او را واگذارد، به [[خذلان]] [[خدا]] گرفتار خواهد شد”<ref>المسلک فی اصول الدین، ص۲۲۵؛ کفایة الاثر، ص۲۲۶؛ کفایة الاثر، ص۱۳۶؛ بحارالانوار، ج۳۶، ص۳۳۱.</ref>.<ref>[[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[براهین و نصوص امامت (کتاب)|براهین و نصوص امامت]]، ص ۱۰۰.</ref>

# [[محدث]] [[کلینی]] در [[حدیثی]] [[مسند]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] کرده است که فرمود: وقتی [[ولایت علی]]{{ع}} نازل شد، [[پیامبر اکرم]]{{صل}} از [[اصحاب]] خود خواست که به علی{{ع}} به‌عنوان [[امیرمؤمنان]] [[سلام]] بگویند”<ref>الکافی، ج۱، ص۲۹۰، حدیث۶؛ اثبات الهداة، ج۴، ص۳، حدیث۵.</ref>.

# [[شیخ صدوق]] در [[حدیثی]] [[مسند]] از [[ابن عباس]] روایت کرده که شنیدم پیامبر{{صل}} به علی{{ع}} می‌فرمود: “ای علی! تو وصی من هستی. به امر پروردگارم تو را [[جانشین]] خود کردم، ای علی! تو پس از من مسائل مورد [[اختلاف]] امتم را برای آنان بیان می‌کنی، [[سخن]] تو سخن من، و امر تو امر من، و [[اطاعت]] از تو اطاعت از من، و اطاعت از من اطاعت از خداست، و [[معصیت]] تو معصیت من، و معصیت من [[معصیت خداوند]] بزرگ است”<ref>من لایحضره الفقیه، ج۴، ص۱۷۹، حدیث۵۴۰۵؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۲۵-۲۶.</ref>.

# [[شیخ صدوق]] در [[حدیثی]] [[مسند]] از بریدہ اسلمی [[روایت]] می‌کند که [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: “علی{{ع}} [[امام]] هر مؤمنی پس از من است”<ref>عیون الاخبار الرضا، ج۲، ص۲۵۴، حدیث۲۶.</ref>.

# [[شیخ صدوق]] به طور [[مسند]] از [[ابن عباس]] [[روایت]] می‌کند که [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: “خداوند یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر دارد. من [[برترین]] آنان هستم و هر [[پیامبری]] وصیّی دارد که به [[امر خداوند]] او را [[وصی]] خود قرار داده است، و [[وصیّ]] من [[علی بن ابی طالب]]{{ع}}، برترین آنان است”<ref>من لایحضره الفقیه، ج۴، ص۱۸۰، حدیث۵۴۰۷؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۲۶، حدیث۹۵.</ref>.

# [[شیخ صدوق]] در حدیثی مسند از [[حذیفة بن أسید غفاری]] روایت کرده است که [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: “ای [[حذیفه]] بهدرستی که [[حجت خدا]] بر تو پس از من، [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} است. ای حذیفه از [[علی]] جدا نشو و با او [[مخالفت]] مکن. ای حذیفه! علی از من است و من از علی هستم. هر کس او را به [[خشم]] آورد، مرا به خشم آورده و هر کس او را [[راضی]] کند مرا راضی کرده است”<ref>الامالی، ص۲۵۶، حدیث۲۸۳؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۶۰- ۶۱، حدیث۰۲۵۵</ref>. او در [[حدیث]] دیگری از [[امام حسین]]{{ع}} روایت می‌کند که [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: “علی بن ابی طالب{{ع}} [[خلیفه خدا]] و [[خلیفه]] من، و حجت خدا و [[حجت]] من، باب [[خدا]] و باب من، صفیّ خدا و صفیّ من، [[حبیب خدا]] و [[حبیب]] من، [[خلیل]] خدا و خلیل من است سخن او، [[سخن]] من، [[فرمان]] وی فرمان من، [[دوست]] او، دوست من، [[دشمن]] وی، دشمن من است، او بزرگ [[اوصیا]] و [[برترین]] [[امت]] من است”<ref>الامالی، ص۲۷۱، حدیث۲۹۹؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۶۱، حدیث۰۲۵۶</ref>.

# [[شیخ طوسی]] در [[حدیثی]] [[مسند]] از امیرالمؤمنین{{ع}} روایت کرده است که پیامبر{{صل}} فرمود: “تو [[وصیّ]] من در انجام وعدههایم و [[امام امت]] من و قیامکننده به [[قسط]] در میان [[پیروان]] من هستی”<ref>الامالی، ص۱۹۴، حدیث۳۲۹؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۱۰۰، حدیث۳۹۰.</ref>.<ref>[[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[براهین و نصوص امامت (کتاب)|براهین و نصوص امامت]]، ص ۱۰۴-۱۱۱.</ref>

# [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرموده است: “جانشین و اوصیای من و [[حجت‌های خدا]] بر [[خلق]] پس از من [[دوازده]] نفرند، که اولین آنان برادرم و آخرین آنان فرزندم است”. به [[پیامبر]] گفته شد: “برادرت کیست؟” فرمود: “علی بن ابی طالب”. گفته شد: “فرزندت کیست؟” گفت: “مهدی است که [[زمین]] را پر از [[قسط و عدل]] خواهد کرد، همانگونه که پر از [[جور]] و [[ظلم]] شده است”<ref>فرائد السمطین، سمط دوم، ج۲، ص۳۱۲، حدیث۵۶۲.</ref>.

{{مدخل وابسته}}