نیایش چهل و ششم: تفاوت میان نسخه‌ها

در پایان [[امام]] با بیانی [[زیبا]]، مؤدبانه و سرشار از تمنّا چنین از [[خدا]] خواهش می‌کند:

«بارخدایا، این منم که آهنگ درگاه تو کرده‌ام و خواهم که [[احسان]] و [[فضل]] نیکوی خویش از من دریغ نداری. پس بر [[محمد و خاندانش]] [[درود]] بفرست و زمزمه [[مناجات]] مرا بشنو و دعای مرا [[اجابت]] کن و امروزِ مرا با [[نومیدی]] من به پایان مرسان و در برابر خواسته‌هایم دست رد به سینه من مزن. اگر از نزد تو باز می‌گردم یا به سوی تو می‌آیم، در هر حال گرامیم دار، که تو در گزاردن کارهایت به تنگنا نمی‌افتی و از ادای آنچه از تو خواهند [[ناتوان]] نیستی. تو بر هر کار قادری. {{متن حدیث|وَ لَا حَوْلَ‏ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ‏ الْعَلِيِ‏ الْعَظِيمِ‏}}».<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نیایش چهل و ششم»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۵۰۴.</ref>

== منابع ==

[[رده:نیایش چهل و ششم]]