انس بن مالک قشیری: تفاوت میان نسخه‌ها

در گزارش دیگری انس بن مالک کعبی را از [[بنوکلاب بن کعب بن ربیعة بن عامر بن صعصعه]] دانسته‌اند<ref>ابن ابی عاصم، ج۳، ص۱۶۴.</ref>. به هر روی در اینجا اشتباهی رخ داده است و به نظر می‌رسد هر دو نفر (کعبی و قشیری) یکی باشند، چنان که [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۷، ص۲۰.</ref> ابوأمیه قشیری کعبی آورده است. یکی منسوب به جد و دیگری منسوب به عموست و این گونه انتسابها نمونه‌های فراوانی دارد.

انس تنها یک [[روایت]] از [[رسول خدا]]{{صل}} نقل کرده است: [[پیامبر]] در [[مسافرت]] [[غذا]] میل می‌فرمود و من نزدیک [[حضرت]] نشسته بودم و مرا به خوردن غذا [[دعوت]] کرد. گفتم: روزه‌دارم. حضرت فرمود: [[خداوند]] [[روزه]] و بخشی از [[نماز]] را از مسافر، [[زن]] باردار و [[زن]] شیرده برداشته است»<ref>ابن ابی عاصم، ج۳، ص۱۶۳؛ ابن اثیر، ج۵، ص۱۴۰.</ref>. [[طبرانی]] شش سلسله سند برای این روایت مشترک المضمون آورده است که [[راوی]] اول آن را در یکی به کنیه ابوأمیه و در دو مورد به [[انس بن مالک]] و در یکی به [[انس بن مالک کعبی]] و در یک مورد به عامری و در مورد آخر به مردی هم [[قبیله]] زرارة بن اوفی اشاره کرده است. طبرانی همه موارد یاد شده را ذیل نام انس بن مالک قشیری ابوأمیه (ابومیه) ساکن [[بصره]] آورده است<ref>طبرانی، ج۱، ص۲۶۲.</ref>.

# [[هَناد بن سَری]] از [[عَبثر بن قاسم]] از [[اَش بن سوار]] از [[علی بن زید]] از [[زرارة بن اَوفی]] از مردی از قومش گوید...<ref>طبرانی، ج۱، ص۲۶۲ و ۲۶۳.</ref>. [[ابن حجر]] افراد بسیاری را با مشابهت‌های نزدیک نام می‌برد که [[زراره]] از ایشان نقل کرده است و از آن جمله [[عامر بن مالک]] قشیری است<ref>ابن حجر، ج۱، ص۱۸۳.</ref> که همان انس بن مالک است<ref>ر.ک: مدخل عامر بن مالک قشیری.</ref>.

[[ابن سیدالناس]] [[روایت]] یادشده را با دو سند از ابوقلابه از انس بن مالک قشیری و از [[ابوامیه]] ضمری نقل می‌کند و می‌گوید بر فرض [[درستی]] هر دو سند، سزاوارتر آن است که روایت را از انس بدانیم تا اینکه آن را، دو روایت و دو داستان جداگانه بپنداریم؛ زیرا این خبر از طریق انس [[شهرت]] دارد. در نهایت اینکه می‌گوییم این داستان دوبار اتفاق افتاده است<ref>ابن سیدالناس، ج۱، ص۱۹۸.</ref><ref>[[محمود حیدری آقایی|حیدری آقایی، محمود]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «انس بن مالک قشیری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۴۰-۱۴۱.</ref>