بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
*[[امام علی]]{{ع}} در تفسیر آیه شریف: هر کس برای خداوند متعال عمل کند، خداوند، پاداش او را در دنیا و آخرت به او عطا میکند و کار او را در دنیا و آخرت، کفایت مینماید.<ref>عنه{{ع}} فی قَولِهِ تَعالی: فَمَن عَمِلَ لِلّهِ تَعالی أعطاهُ أجرَهُ فِی الدُّنیا وَالآخِرَةِ، وکَفاهُ المُهِمَّ فیهِما. الأمالی للمفید: ص ۲۶۲، ح ۳، الأمالی للصدوق: ص ۲۶، ح ۳۱، بشارة المصطفی: ص ۴۴، کلّها عن أبی إسحاق الهمدانی، بحارالأنوار: ج ۷، ص ۲۶۰، ح ۹.</ref> | *[[امام علی]]{{ع}} در تفسیر آیه شریف: هر کس برای خداوند متعال عمل کند، خداوند، پاداش او را در دنیا و آخرت به او عطا میکند و کار او را در دنیا و آخرت، کفایت مینماید.<ref>عنه{{ع}} فی قَولِهِ تَعالی: فَمَن عَمِلَ لِلّهِ تَعالی أعطاهُ أجرَهُ فِی الدُّنیا وَالآخِرَةِ، وکَفاهُ المُهِمَّ فیهِما. الأمالی للمفید: ص ۲۶۲، ح ۳، الأمالی للصدوق: ص ۲۶، ح ۳۱، بشارة المصطفی: ص ۴۴، کلّها عن أبی إسحاق الهمدانی، بحارالأنوار: ج ۷، ص ۲۶۰، ح ۹.</ref> | ||
*[[امام علی]]{{ع}}: خدایا! تو میدانی آنچه توسط ما انجام گرفت، به خاطر رغبت در قدرت و یا خواستن چیزی از زیادتی متاع دنیا نبوده است؛ بلکه میخواستیم تا شعارهای دینت را به جای نخستین، باز گردانیم و اصلاح را در شهرهایت ظاهر گردانیم، تا بندگان ستم دیدهات ایمنی یابند و حدود تعطیل شدهات، اقامه گردند.<ref>نهج البلاغة: الخطبة ۱۳۱، تحف العقول: ص ۲۳۹ عن الإمام الحسین{{ع}} نحوه، بحار الأنوار: ج ۷۷، ص ۲۹۵، ح ۳؛ تذکرة الخواصّ: ص ۱۲۰، عن عبد اللّه بن صالح العجلی.</ref> | *[[امام علی]]{{ع}}: خدایا! تو میدانی آنچه توسط ما انجام گرفت، به خاطر رغبت در قدرت و یا خواستن چیزی از زیادتی متاع دنیا نبوده است؛ بلکه میخواستیم تا شعارهای دینت را به جای نخستین، باز گردانیم و اصلاح را در شهرهایت ظاهر گردانیم، تا بندگان ستم دیدهات ایمنی یابند و حدود تعطیل شدهات، اقامه گردند.<ref>«عنه{{ع}}: اللّهُمَّ إنَّکَ تَعلَمُ أنَّهُ لَم یَکُنِ الَّذی کانَ مِنّا مُنافَسَةً فی سُلطانٍ، ولَا التِماسَ شَیءٍ مِن فُضولِ الحُطامِ، ولکِن لِنَرُدَّ المَعالِمَ مِن دینِکَ، ونُظهِرَ الإِصلاحَ فی بِلادِکَ؛ فَیَأمَنَ المَظلومونَ مِن عِبادِکَ، وتُقامَ المُعَطَّلَةُ مِن حُدودِکَ». نهج البلاغة: الخطبة ۱۳۱، تحف العقول: ص ۲۳۹ عن الإمام الحسین{{ع}} نحوه، بحار الأنوار: ج ۷۷، ص ۲۹۵، ح ۳؛ تذکرة الخواصّ: ص ۱۲۰، عن عبد اللّه بن صالح العجلی.</ref> | ||
*[[امام رضا]]{{ع}} در تبیین حکمتِ خطابه روز جمعه ـ: جمعه، روز اجتماع عموم [مردم] است. [خداوند] خواست تا امام از رهگذر خطابه، آنان را موعظه کند و به اطاعت، تشویقشان کند، و آنان را از معصیت و ارتکاب آن، بر حذر دارد، و آنان را بر آنچه در مصلحت دین و دنیایشان میخواهند، موفق سازد، و از زیانهایی که دیده اند و حالاتی که برای آنان زیانآور یا سودآور است، باخبر سازد. | *[[امام رضا]]{{ع}} در تبیین حکمتِ خطابه روز جمعه ـ: جمعه، روز اجتماع عموم [مردم] است. [خداوند] خواست تا امام از رهگذر خطابه، آنان را موعظه کند و به اطاعت، تشویقشان کند، و آنان را از معصیت و ارتکاب آن، بر حذر دارد، و آنان را بر آنچه در مصلحت دین و دنیایشان میخواهند، موفق سازد، و از زیانهایی که دیده اند و حالاتی که برای آنان زیانآور یا سودآور است، باخبر سازد.<ref>الإمام الرضا{{ع}}ـ فی بَیانِ الحِکمَةِ مِن خُطبَةِ یَومِ الجُمُعَةِ ـ :الجُمُعَةُ مَشهَدٌ عامٌّ، فَأَرادَ أن یَکونَ لِلإِمامِ سَبَبٌ إلی مَوعِظَتِهِم وتَرغیبِهِم فِی الطّاعَةِ، وتَرهیبِهِم مِنَ المَعصِیَةِ وفِعلِهِم وتَوقیفِهِم عَلی ما أرادوا مِن مَصلَحَةِ دینِهِم ودُنیاهُم، ویُخبِرَهُم بِما وَرَدَ عَلَیهِم مِنَ الآفاتِ ومِنَ الأَحوالِ الَّتی لَهُم فیهَا المَضَرَّةُ وَالمَنفَعَةُ». علل الشرائع: ص ۲۶۵، ح ۹، عیون أخبار الرضا{{ع}}: ج ۲، ص ۱۱۱، ح ۱، کلاهما عن الفضل بن شاذان، بحار الأنوار: ج ۶، ص ۷۳، ح ۱.</ref> | ||
ص 69-71 دانشنامه قرآن و حدیث، ج۱۵. | ص 69-71 دانشنامه قرآن و حدیث، ج۱۵. | ||