بحث:دعوت به مصالح دین و دنیا: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[امام علی]]{{ع}}: ای بندگان خدا! بدانید که پرهیزگاران، بهره دنیای گذرا و آخرت دیرپا را بردند. با مردم دنیا در دنیایشان شریک شدند و در آخرتشان با آنان شریک نشدند. در دنیا به بهترین وجه زیستند و نعمت آن را به بهترین وجه خوردند. از دنیا به سان خوش‌گذرانان، بهره بردند و به میزان بر گرفتن سرکشان متکبر، از دنیا بر گرفتند. آن‌گاه از این دنیا با توشه‌ای رساننده [به مقصد] و تجارتی سودآور، رخت بر بستند. در دنیایشان لذت زهد دنیا را دریافتند و یقین کردند که فردا در آخرتشان، همسایگان خدا خواهند بود. دعایشان رد نمی‌شود و بهره‌شان از لذت، کاستی نمی‌یابد. {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|وَآتَيْنَاهُ أَجْرَهُ فِي الدُّنْيَا وَإِنَّهُ فِي الآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ}}﴾}}<ref>الإمام علیّ{{ع}}: إعلَموا عِبادَ اللّهِ أنَّ المُتَّقینَ ذَهَبوا بِعاجِلِ الدُّنیا وآجِلِ الآخِرَةِ، فَشارَکوا أهلَ الدُّنیا فی دُنیاهُم، ولَم یُشارِکوا أهلَ الدُّنیا فی آخِرَتِهِم، سَکَنُوا الدُّنیا بِأَفضَلِ ما سُکِنَت، وأَکَلوها بِأَفضَلِ ما اُکِلَت فَحَظوا مِنَ الدُّنیا بِما حَظِیَ بِهِ المُترَفونَ، وأَخَذوا مِنها ما أخَذَهُ الجَبابِرَةُ المُتَکَبِّرونَ، ثُمَّ انقَلَبوا عَنها بِالزّادِ المُبَلِّغِ وَالمَتجَرِ الرّابِحِ المُربِحِ، أصابوا لَذَّةَ زُهدِ الدُّنیا فی دُنیاهُم، وتَیَقَّنوا أ نَّهُم جیرانُ اللّهِ غَداً فی آخِرَتِهِم، لا تُرَدُّ لَهُم دَعوَةٌ، ولا یَنقُصُ لَهُم نَصیبٌ مِن لَذَّةٍ. نهج البلاغة: الکتاب ۲۷، بحارالأنوار: ج ۳۳، ص ۵۸۱، ح ۷۲۶ وراجع: الأمالی للمفید: ص ۲۶۳، ح ۳ والأمالی للصدوق: ص ۲۶، ح ۳۱ و تحف العقول: ص ۱۷۸ و الغارات: ج ۱، ص ۲۳۵. «و در فرزندان او پیامبری و کتاب (آسمانی) را نهادیم و پاداش وی را در این جهان دادیم و او در جهان واپسین از شایستگان است»؛ سوره عنکبوت، آیه۲۷.</ref>

ص 69-71 دانشنامه قرآن و حدیث، ج۱۵.