←معنای واژه انفال
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
*اَنْفال اصطلاحی قرآنی و فقهی که در فقه امامیه عبارت است از اموالی که از جانب خداوند در اختیار [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} و پس از آن حضرت در اختیار امامان {{ع}} قرار گرفته و در عصر غیبت نیز در اختیار امام زمان{{ع}} است. غنیمت‌های برجسته جنگ‌ها، قله کوه‌ها، دریاها، زمین‌های موات، بستر رودخانه‌ها، مال بدون وارث از جمله موارد مربوط به انفال است.<ref>ر. ک. [[دایرة المعارف بزرگ اسلامی (کتاب)|دایرة المعارف بزرگ اسلامی]].</ref> | *اَنْفال اصطلاحی قرآنی و فقهی که در فقه امامیه عبارت است از اموالی که از جانب خداوند در اختیار [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} و پس از آن حضرت در اختیار امامان {{ع}} قرار گرفته و در عصر غیبت نیز در اختیار امام زمان{{ع}} است. غنیمت‌های برجسته جنگ‌ها، قله کوه‌ها، دریاها، زمین‌های موات، بستر رودخانه‌ها، مال بدون وارث از جمله موارد مربوط به انفال است.<ref>ر. ک. [[دایرة المعارف بزرگ اسلامی (کتاب)|دایرة المعارف بزرگ اسلامی]].</ref> | ||
== | ==واژه شناسی لغوی== | ||
*انفال، جمع نَفْل یا نَفَل به معنای زیادی، بخشش و غنیمت است.<ref>مستند الشیعة ج۱۰، ص۱۳۹</ref> وجه نام گذاری اموال ویژه پیامبر {{صل}} و پس از آن حضرت، [[ائمه]]{{عم}} به انفال که از قرآن کریم نشأت گرفته<ref>انفال /سوره۸، آیه ۱</ref> این است که خداوند به منظور گرامی‌داشت و برتری بخشیدن وجود مبارک [[رسول خدا]] {{صل}} و امامان {{عم}} بر دیگران، افزون بر خمس، انفال را نیز به آنان اختصاص داده است.<ref>جواهر الکلام ج۱۶، ص۱۱۵</ref> در این جا به دو محور مهم آن، یعنی انواع انفال و احکام آن اشاره میکنیم.<ref>ر. ک. [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۱، صفحه ۷۳۳-۷۳۵.</ref>. | *انفال، جمع نَفْل یا نَفَل به معنای زیادی، بخشش و غنیمت است.<ref>مستند الشیعة ج۱۰، ص۱۳۹</ref> وجه نام گذاری اموال ویژه پیامبر {{صل}} و پس از آن حضرت، [[ائمه]]{{عم}} به انفال که از قرآن کریم نشأت گرفته<ref>انفال /سوره۸، آیه ۱</ref> این است که خداوند به منظور گرامی‌داشت و برتری بخشیدن وجود مبارک [[رسول خدا]] {{صل}} و امامان {{عم}} بر دیگران، افزون بر خمس، انفال را نیز به آنان اختصاص داده است.<ref>جواهر الکلام ج۱۶، ص۱۱۵</ref> در این جا به دو محور مهم آن، یعنی انواع انفال و احکام آن اشاره میکنیم.<ref>ر. ک. [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۱، صفحه ۷۳۳-۷۳۵.</ref>. | ||
*انفال جمع نَفَل است که. مفهوم لغوی واژه نفل، در سال‌های نخستین ظهور اسلام شناخته شده بود؛ اما در طی قرن‌های بعد، با غلبه کاربرد اصطلاحی آن، معنای لغوی‌اش به فراموشی سپرده شد. برخی معنای آن را غنیمت، بخشش یا زیادی بیان کرده‌اند.<ref>فیومی، المصباح المنیر، ۱۳۲۵ق، ج۲، ص۱۳۰؛ ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۶ق، ذیل واژه «نفل»</ref> برخی نیز معنای اصلی را زیادی دانسته و معانی دیگر را به آن بازگردانده‌اند.<ref>راغب، مفردات، ص۵۲۴</ref><ref>ر. ک. [[دایرة المعارف بزرگ اسلامی (کتاب)|دایرة المعارف بزرگ اسلامی]].</ref> | |||
==واژه شناسی اصطلاحی== | |||
* انفال در اصطلاح فقهی عبارت است از غنائم و موهبت‌های منقول و غیر منقولی از جانب خداوند برای حاکم اسلامی. این اموال در جهت تقویت اسلام، مصالح مسلمین و امت اسلامی مصرف می‌شود..<ref>مشکینی، اصطلاحات الفقه، ۱۴۱۹ق، ص۹۳</ref> مبنای شکل‌گیری این اصطلاح در فقه اسلامی، آیه نخست از سوره انفال است که در آن چنین آمده است: از تو درباره انفال می‌پرسند؛ بگو انفال از آن خدا و رسول است.<ref>ر. ک. [[دایرة المعارف بزرگ اسلامی (کتاب)|دایرة المعارف بزرگ اسلامی]].</ref> | |||
* | |||
==انواع و مصادیق انفال== | ==انواع و مصادیق انفال== | ||