جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*اسم او "محمد بن مظفر" است. به [[ابو بکر بغدادی]] ایمان آورده و [[ابو بکر بغدادی]]، هنگام مرگش به او وصیت کرد و او را نائب خود دانست. پس از فوت [[علی بن محمد سمری]]، [[ابو دلف]] ادّعای نیابت از سوی [[امام زمان]] {{ع}} کرد، با این‌که از آن حضرت، توقیعی صادر شده بود که دیگر پس از "[[علی بن محمد سمری]]" نائب خاص نخواهد داشت<ref>آخرین امید، داود الهامى، ص ۱۳۰. </ref>. یکی از نزدیکان [[محمد بن عثمان]] گفت: ابو دلف قبلا کارش جمع‌آوری خمس اموال [[شیعیان]] بود، زیرا وی در میان [[شیعیان]] کرخ تربیت شده و شاگردی آنها را کرده بود. مردم کرخ هم خمس مال خود را می‌پرداختند و هیچ‌یک از [[شیعیان]] در این خصوص تردید نداشتند. ابو دلف هم این معنی را اعتراف می‌کرد و به آن افتخار می‌نمود. او بعدها منحرف شده و می‌گفت: آقای من شیخ صالح (ابو بکر بغدادی) مرا از مذهب [[ابو جعفر کرخی]] ([[محمد بن عثمان]]) به مذهب خود یعنی مذهب ابو بکر بغدادی منتقل نمود<ref>غیبة طوسى، ص ۲۵۶؛ بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۳۷۹. </ref>. سپس [[شیخ طوسی]] اضافه می‌کند: جنون ابو دلف و حکایات فساد مذهب وی، بیش از این است که شماره شود<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۵.</ref>. | * اسم او "محمد بن مظفر" است. به [[ابو بکر بغدادی]] ایمان آورده و [[ابو بکر بغدادی]]، هنگام مرگش به او وصیت کرد و او را نائب خود دانست. پس از فوت [[علی بن محمد سمری]]، [[ابو دلف]] ادّعای نیابت از سوی [[امام زمان]] {{ع}} کرد، با این‌که از آن حضرت، توقیعی صادر شده بود که دیگر پس از "[[علی بن محمد سمری]]" نائب خاص نخواهد داشت<ref>آخرین امید، داود الهامى، ص ۱۳۰. </ref>. یکی از نزدیکان [[محمد بن عثمان]] گفت: ابو دلف قبلا کارش جمع‌آوری خمس اموال [[شیعیان]] بود، زیرا وی در میان [[شیعیان]] کرخ تربیت شده و شاگردی آنها را کرده بود. مردم کرخ هم خمس مال خود را می‌پرداختند و هیچ‌یک از [[شیعیان]] در این خصوص تردید نداشتند. ابو دلف هم این معنی را اعتراف می‌کرد و به آن افتخار می‌نمود. او بعدها منحرف شده و می‌گفت: آقای من شیخ صالح (ابو بکر بغدادی) مرا از مذهب [[ابو جعفر کرخی]] ([[محمد بن عثمان]]) به مذهب خود یعنی مذهب ابو بکر بغدادی منتقل نمود<ref>غیبة طوسى، ص ۲۵۶؛ بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۳۷۹. </ref>. سپس [[شیخ طوسی]] اضافه می‌کند: جنون ابو دلف و حکایات فساد مذهب وی، بیش از این است که شماره شود<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۵.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||