←چهارم: فنا و عبودیت
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
===چهارم: [[فنا]] و [[عبودیت]]=== | ===چهارم: [[فنا]] و [[عبودیت]]=== | ||
عبودت انسان کامل عبودیت مطلق است؛ بدین معنا که او از انانیّت خود خارج گشته و نسبت به نفس خود هم ظلوم است زیرا برخلاف هواها و خواسته‌های آن قیام می‌کند و هم جهول، زیرا او اساساً در برابر خدا غیری نمی‌بیند<ref>شرح فصوص الحکم، ص ۳۳۸ ـ ۳۳۹.</ref>: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولا}}﴾}} <ref> بی‌گمان او ستمکاره‌ای نادان است؛ سوره احزاب، آیه: ۷۲.</ref>، پس ذات و صفات و افعال وی در ذات و صفات و افعال خدا فانی گشته: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى}}﴾}} <ref> و چون تیر افکندی تو نیفکندی بلکه خداوند افکند؛ سوره انفال، آیه: ۱۷.</ref>،{{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| إِنَّ الَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ اللَّهَ}}﴾}} <ref> بی‌گمان آنان که با تو بیعت می‌کنند جز این نیست که با خداوند بیعت می‌کنند؛ سوره فتح، آیه: ۱۰.</ref> و بدین ترتیب به بالاترین مرتبه و مقام سیر و سلوک انسانی که همان عبودیت مطلق: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى}}﴾}} <ref> پس (خداوند) به بنده خود وحی کرد، آنچه وحی کرد؛ سوره نجم، آیه: ۱۰.</ref> و کمال انقطاع: {{عربی|اندازه=150%| | *عبودت انسان کامل عبودیت مطلق است؛ بدین معنا که او از انانیّت خود خارج گشته و نسبت به نفس خود هم ظلوم است زیرا برخلاف هواها و خواسته‌های آن قیام می‌کند و هم جهول، زیرا او اساساً در برابر خدا غیری نمی‌بیند<ref>شرح فصوص الحکم، ص ۳۳۸ ـ ۳۳۹.</ref>: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولا}}﴾}} <ref> بی‌گمان او ستمکاره‌ای نادان است؛ سوره احزاب، آیه: ۷۲.</ref>، پس ذات و صفات و افعال وی در ذات و صفات و افعال خدا فانی گشته: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى}}﴾}} <ref> و چون تیر افکندی تو نیفکندی بلکه خداوند افکند؛ سوره انفال، آیه: ۱۷.</ref>،{{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| إِنَّ الَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ اللَّهَ}}﴾}} <ref> بی‌گمان آنان که با تو بیعت می‌کنند جز این نیست که با خداوند بیعت می‌کنند؛ سوره فتح، آیه: ۱۰.</ref> و بدین ترتیب به بالاترین مرتبه و مقام سیر و سلوک انسانی که همان عبودیت مطلق: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى}}﴾}} <ref> پس (خداوند) به بنده خود وحی کرد، آنچه وحی کرد؛ سوره نجم، آیه: ۱۰.</ref> و کمال انقطاع: {{عربی|اندازه=150%|"إِلَهِي هَبْ لِي كَمَالَ الِانْقِطَاعِ إِلَيْك"}} است دست یافته و اساس و زیر بنای ربوبیّت را در خود محقّق ساخته است: {{عربی|اندازه=150%|"العبوديّة جوهرة كنهها الربوبيّة"}}<ref>مصباح الشریعه، ص ۷.</ref> در سوره قدر از فنا و عبودیت انسان کامل به {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| لَيْلَةِ }}﴾}} تعبیر شده است: {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ}}﴾}}<ref> ما آن (قرآن) را در شب قدر فرو فرستادیم؛ سوره قدر، آیه: ۱.</ref>، زیرا {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن| لَيْلَةِ }}﴾}} خفای مطلق است و انانیّت انسان کامل تحت تابش شمس أحدی مختفی گشته است،<ref>شرح فصوص الحکم، ص۳۵۵.</ref> ازاین‌رو [[امام صادق]]{{ع}}در تفسیر فرات کوفی {{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ}}﴾}} را بر حضرت صدّیقه طاهره، فاطمه زهرا{{س}} که از مصادیق بارز انسان کامل است اطلاق کرده و فرموده است: هرکس فاطمه را درک کند به تحقیق لیله القدر را درک کرده است<ref>تفسیر فرات الکوفی، ص ۵۸۱ .</ref><ref>[http://www.maarefquran.com/maarefLibrary/templates/farsi/dmaarefbooks/Books/4/50.htm#f5 ر.ک: رمضانی، حسن؛ انسان کامل؛ دائرة المعارف قرآن کریم، ج ۴، ص: ۵۰۹]</ref>. | ||
===پنجم: [[قرب]] و [[ولایت]]=== | ===پنجم: [[قرب]] و [[ولایت]]=== | ||