جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
[[احمد بن اسماعیل الکاتب]]<ref>ر. ک: جامع الرواة، ج۱، ص۴۳؛ تنقیح المقال، ج۵، ص۳۲۳، ش۷۹۴؛ معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۵۸، ش۴۴۶؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۶۳، ش۷۲۷.</ref> در سند یک [[روایت]] [[تفسیر کنز الدقائق]]، به نقل از کتاب [[ثواب الأعمال]]، واقع شده است: | [[احمد بن اسماعیل الکاتب]]<ref>ر. ک: جامع الرواة، ج۱، ص۴۳؛ تنقیح المقال، ج۵، ص۳۲۳، ش۷۹۴؛ معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۵۸، ش۴۴۶؛ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۲۶۳، ش۷۲۷.</ref> در سند یک [[روایت]] [[تفسیر کنز الدقائق]]، به نقل از کتاب [[ثواب الأعمال]]، واقع شده است: | ||
{{متن حدیث|وَ بِاسْنَادِهِ إِلَی أَحْمَدَ بْنِ إِسْمَاعِيلَ الْكَاتِبِ [عَنْ أَبِیهِ] قَالَ: أَقْبَلَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ{{ع}} فِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ فَنَظَرَ إِلَيْهِ قَوْمٌ مِنْ قُرَيْشٍ فَقَالُوا هَذَا إِلَهُ أَهْلِ الْعِرَاقِ فَقَالَ بَعْضُهُمْ لَوْ بَعَثْتُمْ إِلَيْهِ بَعْضَكُمْ فَسَأَلَهُ فَأَتَاهُ شَابٌّ مِنْهُمْ فَقَالَ لَهُ يَا عَمِّ مَا أَكْبَرُ الْكَبَائِرِ فَقَالَ شُرْبُ الْخَمْرِ فَأَتَاهُمْ فَأَخْبَرَهُمْ فَقَالُوا لَهُ عُدْ إِلَيْهِ فَلَمْ يَزَالُوا بِهِ حَتَّى عَادَ إِلَيْهِ فَسَأَلَهُ فَقَالَ لَهُ أَ لَمْ أَقُلْ لَكَ يَا ابْنَ أَخِ شُرْبُ الْخَمْرِ إِنَّ شُرْبَ الْخَمْرِ يُدْخِلُ صَاحِبَهُ فِي الزِّنَاءِ وَ السَّرِقَةِ وَ قَتْلِ النَّفْسِ {{متن قرآن|الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ}}<ref>«و آن کس را که خداوند (کشتن او را) حرام کرده است جز به حق مکشید» سوره انعام، آیه ۱۵۱.</ref> وَ فِي الشِّرْكِ وَ تَاللَّهِ أَفَاعِيلُ الْخَمْرِ تَعْلُو عَلَى كُلِّ ذَنْبٍ كَمَا تَعْلُو شَجَرَتُهَا عَلَى كُلِّ شَجَرَةٍ}}<ref>تفسیر کنز الدقائق، ج۱۲، ص۵۰۳، به نقل از: ثواب الاعمال، ص۲۴۵: {{متن حدیث|أَبِي قَالَ حَدَّثَنِي سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ حَدَّثَنِي إِبْرَاهِيمُ بْنُ هَاشِمٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ عُثْمَانَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْمَاعِيلَ الْكَاتِبِ قَالَ:...}}.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص۸۶.</ref> | {{متن حدیث|وَ بِاسْنَادِهِ إِلَی أَحْمَدَ بْنِ إِسْمَاعِيلَ الْكَاتِبِ [عَنْ أَبِیهِ] قَالَ: أَقْبَلَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ {{ع}} فِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ فَنَظَرَ إِلَيْهِ قَوْمٌ مِنْ قُرَيْشٍ فَقَالُوا هَذَا إِلَهُ أَهْلِ الْعِرَاقِ فَقَالَ بَعْضُهُمْ لَوْ بَعَثْتُمْ إِلَيْهِ بَعْضَكُمْ فَسَأَلَهُ فَأَتَاهُ شَابٌّ مِنْهُمْ فَقَالَ لَهُ يَا عَمِّ مَا أَكْبَرُ الْكَبَائِرِ فَقَالَ شُرْبُ الْخَمْرِ فَأَتَاهُمْ فَأَخْبَرَهُمْ فَقَالُوا لَهُ عُدْ إِلَيْهِ فَلَمْ يَزَالُوا بِهِ حَتَّى عَادَ إِلَيْهِ فَسَأَلَهُ فَقَالَ لَهُ أَ لَمْ أَقُلْ لَكَ يَا ابْنَ أَخِ شُرْبُ الْخَمْرِ إِنَّ شُرْبَ الْخَمْرِ يُدْخِلُ صَاحِبَهُ فِي الزِّنَاءِ وَ السَّرِقَةِ وَ قَتْلِ النَّفْسِ {{متن قرآن|الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ}}<ref>«و آن کس را که خداوند (کشتن او را) حرام کرده است جز به حق مکشید» سوره انعام، آیه ۱۵۱.</ref> وَ فِي الشِّرْكِ وَ تَاللَّهِ أَفَاعِيلُ الْخَمْرِ تَعْلُو عَلَى كُلِّ ذَنْبٍ كَمَا تَعْلُو شَجَرَتُهَا عَلَى كُلِّ شَجَرَةٍ}}<ref>تفسیر کنز الدقائق، ج۱۲، ص۵۰۳، به نقل از: ثواب الاعمال، ص۲۴۵: {{متن حدیث|أَبِي قَالَ حَدَّثَنِي سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ حَدَّثَنِي إِبْرَاهِيمُ بْنُ هَاشِمٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ عُثْمَانَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْمَاعِيلَ الْكَاتِبِ قَالَ:...}}.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص۸۶.</ref> | ||
== شرح حال [[راوی]] == | == شرح حال [[راوی]] == | ||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
[[طبری]] [[شیعی]] در [[دلائل الإمامة]] مینویسد: {{متن حدیث|حَدَّثَنِي الْقَاضِي أَبُو الْفَرَجِ الْمُعَافَى<ref>أبوالفرج المعافی (القاضی بن زکریا بن یحیی بن حمید بن حماد الحریری) در سال ۳۹۰ (ق) وفات کرده (تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۲۳۰، ش۷۱۹۹) و روایتش از احمد بن اسماعیل الکاتب که بر طبق این روایت، در زمان هارون الرشید (۱۷۰ - ۱۹۳ق) زندگی میکرده غیر ممکن است، مگر آنکه قائل به سقط واسطه بعد از احمد بن اسماعیل گردیم، چنان که روایت سید مرتضی در أمالی آن را تأیید میکند.</ref>، قَالَ: حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ الْكَاتِبُ، قَالَ: كَانَ بِحَضْرَةِ بَابِ الرَّشِيدِ رَجُلٌ مِنَ الْأَنْصَارِ يُقَالُ لَهُ نُفَيْعٌ وَ كَانَ عِرِّيضاً، وَ كَانَ آدَمُ بْنُ عَبْدِ الْعَزِيزِ شَاعِراً ظَرِيفاً، فَاتَّفَقَا يَوْماً بِبَابِ الرَّشِيدِ، وَ حَضَرَ مُوسَى ابْنُ جَعْفَرٍ عَلَى حِمَارٍ لَهُ، فَلَمَّا قَرُبَ قَامَ الْحَاجِبُ إِلَيْهِ، فَأَدْخَلَهُ مِنَ الْبَابِ، فَقَالَ نُفَيْعٌ لِآدَمَ: مَنْ هَذَا؟ فَقَالَ: أَ وَ مَا تَعْرِفُهُ؟ قَالَ: لَا. قَالَ: هَذَا شَيْخُ آلِ أَبِي طَالِبٍ الْيَوْمَ، هَذَا فُلَانُ بْنُ فُلَانٍ...}}<ref>دلائل الإمامة، ص۳۱۹ - ۳۲۰، ح۲۶۴.</ref>. | [[طبری]] [[شیعی]] در [[دلائل الإمامة]] مینویسد: {{متن حدیث|حَدَّثَنِي الْقَاضِي أَبُو الْفَرَجِ الْمُعَافَى<ref>أبوالفرج المعافی (القاضی بن زکریا بن یحیی بن حمید بن حماد الحریری) در سال ۳۹۰ (ق) وفات کرده (تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۲۳۰، ش۷۱۹۹) و روایتش از احمد بن اسماعیل الکاتب که بر طبق این روایت، در زمان هارون الرشید (۱۷۰ - ۱۹۳ق) زندگی میکرده غیر ممکن است، مگر آنکه قائل به سقط واسطه بعد از احمد بن اسماعیل گردیم، چنان که روایت سید مرتضی در أمالی آن را تأیید میکند.</ref>، قَالَ: حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ الْكَاتِبُ، قَالَ: كَانَ بِحَضْرَةِ بَابِ الرَّشِيدِ رَجُلٌ مِنَ الْأَنْصَارِ يُقَالُ لَهُ نُفَيْعٌ وَ كَانَ عِرِّيضاً، وَ كَانَ آدَمُ بْنُ عَبْدِ الْعَزِيزِ شَاعِراً ظَرِيفاً، فَاتَّفَقَا يَوْماً بِبَابِ الرَّشِيدِ، وَ حَضَرَ مُوسَى ابْنُ جَعْفَرٍ عَلَى حِمَارٍ لَهُ، فَلَمَّا قَرُبَ قَامَ الْحَاجِبُ إِلَيْهِ، فَأَدْخَلَهُ مِنَ الْبَابِ، فَقَالَ نُفَيْعٌ لِآدَمَ: مَنْ هَذَا؟ فَقَالَ: أَ وَ مَا تَعْرِفُهُ؟ قَالَ: لَا. قَالَ: هَذَا شَيْخُ آلِ أَبِي طَالِبٍ الْيَوْمَ، هَذَا فُلَانُ بْنُ فُلَانٍ...}}<ref>دلائل الإمامة، ص۳۱۹ - ۳۲۰، ح۲۶۴.</ref>. | ||
[[اربیلی]] در [[کشف الغمه]] آورده است: {{متن حدیث|حَدَّثَ أَحْمَدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ قَالَ: بَعَثَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ{{ع}} إِلَى الرَّشِيدِ مِنَ الْحَبْسِ بِرِسَالَةٍ كَانَتْ أَنَّهُ لَنْ يَنْقَضِيَ عَنِّي يَوْمٌ مِنَ الْبَلَاءِ إِلَّا انْقَضَى عَنْكَ مَعَهُ يَوْمٌ مِنَ الرَّخَاءِ حَتَّى نَقْضِيَ جَمِيعاً إِلَى يَوْمَ لَيْسَ لَهُ انْقِضَاءٌ يَخْسَرُ فِيهِ الْمُبْطِلُونَ}}<ref>کشف الغمة، ج۲، ص۲۱۸ و۲۵۰.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص۸۷-۸۸.</ref> | [[اربیلی]] در [[کشف الغمه]] آورده است: {{متن حدیث|حَدَّثَ أَحْمَدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ قَالَ: بَعَثَ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ {{ع}} إِلَى الرَّشِيدِ مِنَ الْحَبْسِ بِرِسَالَةٍ كَانَتْ أَنَّهُ لَنْ يَنْقَضِيَ عَنِّي يَوْمٌ مِنَ الْبَلَاءِ إِلَّا انْقَضَى عَنْكَ مَعَهُ يَوْمٌ مِنَ الرَّخَاءِ حَتَّى نَقْضِيَ جَمِيعاً إِلَى يَوْمَ لَيْسَ لَهُ انْقِضَاءٌ يَخْسَرُ فِيهِ الْمُبْطِلُونَ}}<ref>کشف الغمة، ج۲، ص۲۱۸ و۲۵۰.</ref>.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص۸۷-۸۸.</ref> | ||
== طبقه، استادان و [[شاگردان راوی]] == | == طبقه، استادان و [[شاگردان راوی]] == | ||
[[آیة الله]] [[بروجردی]] ذیل عنوان «احمد بن اسماعیل الکاتب» نوشته است: {{عربی|"لعله من الخامسة أو السادسة"}}<ref>الموسوعة الرجالیة، ج۴، ص۳۹.</ref>؛ زیرا [[عمرو بن عثمان]] که از احمد بن اسماعیل الکاتب [[روایت]] کرده<ref>ر. ک: الخصال، ج۱، ص۱۰۸، ح۷۴.</ref>، از [[اصحاب امام کاظم]]{{ع}} [[روایت]] کرده و از [[امام رضا]]{{ع}} نیز هم با واسطه و هم بیواسطه [[نقل روایت]] کرده است<ref>ر. ک: کامل الزیارات، ص۳۱۹، ح۲؛ الکافی، ج۷، ص۲۴۶، ح۸.</ref>. همچنین مراد از «[[محمد بن علی]]» در [[سند روایت]]، [[امام باقر]]{{ع}} است که احمد بن اسماعیل به واسطه پدرش از آن [[حضرت]] روایت کرده است. | [[آیة الله]] [[بروجردی]] ذیل عنوان «احمد بن اسماعیل الکاتب» نوشته است: {{عربی|"لعله من الخامسة أو السادسة"}}<ref>الموسوعة الرجالیة، ج۴، ص۳۹.</ref>؛ زیرا [[عمرو بن عثمان]] که از احمد بن اسماعیل الکاتب [[روایت]] کرده<ref>ر. ک: الخصال، ج۱، ص۱۰۸، ح۷۴.</ref>، از [[اصحاب امام کاظم]] {{ع}} [[روایت]] کرده و از [[امام رضا]] {{ع}} نیز هم با واسطه و هم بیواسطه [[نقل روایت]] کرده است<ref>ر. ک: کامل الزیارات، ص۳۱۹، ح۲؛ الکافی، ج۷، ص۲۴۶، ح۸.</ref>. همچنین مراد از «[[محمد بن علی]]» در [[سند روایت]]، [[امام باقر]] {{ع}} است که احمد بن اسماعیل به واسطه پدرش از آن [[حضرت]] روایت کرده است. | ||
با توجه به سند [[تفسیر کنز الدقائق]]، پدرش اسماعیل، استاد وی و [[عمرو بن عثمان]]، [[شاگرد]] اوست<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۵۷۱، ح۴۹۵۲؛ تفسیر کنز الدقائق، ج۱۲، ص۵۰۳.</ref>. یادآوری میشود که [[شیخ طوسی]] در کتاب [[رجال]] خود، در [[اصحاب امام باقر]]{{ع}} شخصی را با نام «اسماعیل، أبوأحمد الکاتب الکوفی» عنوان کرده<ref>رجال الطوسی، ص۱۲۵، ش۱۲۴۹.</ref> که محتمل است [[پدر]] [[راوی]] باشد.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص ۸۸-۸۹.</ref> | با توجه به سند [[تفسیر کنز الدقائق]]، پدرش اسماعیل، استاد وی و [[عمرو بن عثمان]]، [[شاگرد]] اوست<ref>من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۵۷۱، ح۴۹۵۲؛ تفسیر کنز الدقائق، ج۱۲، ص۵۰۳.</ref>. یادآوری میشود که [[شیخ طوسی]] در کتاب [[رجال]] خود، در [[اصحاب امام باقر]] {{ع}} شخصی را با نام «اسماعیل، أبوأحمد الکاتب الکوفی» عنوان کرده<ref>رجال الطوسی، ص۱۲۵، ش۱۲۴۹.</ref> که محتمل است [[پدر]] [[راوی]] باشد.<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[رجال تفسیری ج۲ (کتاب)|رجال تفسیری]]، ج۲ ص ۸۸-۸۹.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |