جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
در نتیجه درگیریی که میان دو طرف در قنَّسرین رخ داد، سیف‌الدوله [[شکست]] خورد؛ اخشید وارد حلب شد و دمشق را بازپس گرفت؛ اما بار دیگر [[منافع]] کلی [[مسلمانان]] را بر [[منافع شخصی]] خود ترجیح داد؛ از این رو با سیف‌الدوله [[پیمان]] [[صلح]] منعقد و به موجب آن [[حلب]] و شمال [[شام]] را به او واگذار کرد»<ref>ابن تغری بردی، النجوم الزاهرة فی ملوک مصر و القاهرة، ج۳، ص۲۵۵.</ref>. | در نتیجه درگیریی که میان دو طرف در قنَّسرین رخ داد، سیف‌الدوله [[شکست]] خورد؛ اخشید وارد حلب شد و دمشق را بازپس گرفت؛ اما بار دیگر [[منافع]] کلی [[مسلمانان]] را بر [[منافع شخصی]] خود ترجیح داد؛ از این رو با سیف‌الدوله [[پیمان]] [[صلح]] منعقد و به موجب آن [[حلب]] و شمال [[شام]] را به او واگذار کرد»<ref>ابن تغری بردی، النجوم الزاهرة فی ملوک مصر و القاهرة، ج۳، ص۲۵۵.</ref>. | ||
اخشید برای مقابله با حملات رومی‌ها به مناطق [[اسلامی]]، به [[ضرورت]] وجود نیرویی اسلامی در شمال شام، همانند نیروی حمدانیان پی برد. علاوه بر آن اخشیدیان در [[مصر]] از سوی [[فاطمیان]] تحت فشار خارجی بودند؛ همان‌گونه که با برخی حرکت‌های [[متزلزل]] کننده، مثل حرکت غَلبون در منطقه اشمونیین روبه‌رو می‌شدند<ref>کندی، ولاة مصر، ص۲۹۶، مصحح: غلبون در سال ۳۵۵ ق. پس از مرگ اخشید و رفتن کافور به عراق، در اثر تظلم‌خواهی تجار، بر مصر چیره شد. کافور به مصر بازگشته با وی جنگید و در سال ۳۶۶ ق، بر او پیروز شده وی را کشت. این نبرد موجب شد اخشیدیان از انجام مراسم حج در آن سال محروم شوند، کندی، ولاة مصر، (چاپ ۱۴۰۷ه)، ص۲۲۱ - ۲۲۲؛ ابن تغری بردی، النجوم الزاهرة فی ملوک مصر و القاهرة، ج۴، ص۱-۲. اشمونیین از شهرهای مصر در غرب رود نیل است که اشمن از نوادگان آدم{{ع}} آن را آباد کرد و به نام وی مشهور شد. نام این شهر را علاوه بر اشمونیین. اشمون، اشمونین و اشموس نیز گفته‌اند. معجم البلدان، ج۱، ص۲۰۰، بوصیر، مرگ‌گاه مروان حمار، از توابع این شهر است. این شهر، منزلگاه قبیله قنبر بود که به امام علی{{ع}} منتسب بودند. معجم قبائل العرب، ج۳، ص۹۶۶.</ref>. از سوی دیگر [[خلافت عباسی]] با آنان برخوردی دوگانه داشت؛ زیرا استاندارانی را به شام می‌فرستاد تا از [[نفوذ]] اخشیدیان بکاهد؛ از این رو اخشید به صلح [[تمایل]] یافت. | اخشید برای مقابله با حملات رومی‌ها به مناطق [[اسلامی]]، به [[ضرورت]] وجود نیرویی اسلامی در شمال شام، همانند نیروی حمدانیان پی برد. علاوه بر آن اخشیدیان در [[مصر]] از سوی [[فاطمیان]] تحت فشار خارجی بودند؛ همان‌گونه که با برخی حرکت‌های [[متزلزل]] کننده، مثل حرکت غَلبون در منطقه اشمونیین روبه‌رو می‌شدند<ref>کندی، ولاة مصر، ص۲۹۶، مصحح: غلبون در سال ۳۵۵ ق. پس از مرگ اخشید و رفتن کافور به عراق، در اثر تظلم‌خواهی تجار، بر مصر چیره شد. کافور به مصر بازگشته با وی جنگید و در سال ۳۶۶ ق، بر او پیروز شده وی را کشت. این نبرد موجب شد اخشیدیان از انجام مراسم حج در آن سال محروم شوند، کندی، ولاة مصر، (چاپ ۱۴۰۷ه)، ص۲۲۱ - ۲۲۲؛ ابن تغری بردی، النجوم الزاهرة فی ملوک مصر و القاهرة، ج۴، ص۱-۲. اشمونیین از شهرهای مصر در غرب رود نیل است که اشمن از نوادگان آدم {{ع}} آن را آباد کرد و به نام وی مشهور شد. نام این شهر را علاوه بر اشمونیین. اشمون، اشمونین و اشموس نیز گفته‌اند. معجم البلدان، ج۱، ص۲۰۰، بوصیر، مرگ‌گاه مروان حمار، از توابع این شهر است. این شهر، منزلگاه قبیله قنبر بود که به امام علی {{ع}} منتسب بودند. معجم قبائل العرب، ج۳، ص۹۶۶.</ref>. از سوی دیگر [[خلافت عباسی]] با آنان برخوردی دوگانه داشت؛ زیرا استاندارانی را به شام می‌فرستاد تا از [[نفوذ]] اخشیدیان بکاهد؛ از این رو اخشید به صلح [[تمایل]] یافت. | ||
همان‌گونه که پیش از این ابن‌طولون تلاش کرد مقر خلافت عباسی را به مصر منتقل کند، اخشید نیز در سال ۳۳۲ ق. / ۹۴۴ م. به چنین تلاشی دست زد و آن در زمانی بود که [[امیران]] ترک بر [[خلیفه]] [[متقی]] [[ستم]] کردند و حمدانی‌ها از [[یاری]] او خودداری نمودند؛ از این رو وی ناچار شد از اخشیدیان کمک بخواهد. | همان‌گونه که پیش از این ابن‌طولون تلاش کرد مقر خلافت عباسی را به مصر منتقل کند، اخشید نیز در سال ۳۳۲ ق. / ۹۴۴ م. به چنین تلاشی دست زد و آن در زمانی بود که [[امیران]] ترک بر [[خلیفه]] [[متقی]] [[ستم]] کردند و حمدانی‌ها از [[یاری]] او خودداری نمودند؛ از این رو وی ناچار شد از اخشیدیان کمک بخواهد. | ||