اربعین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اربعین'''، چهلمین روز پس از شهادت امام حسین(ع) است. براساس برخی از نقل‌ها، اسیران کربلا روز ۲۰ صفر سال ۶۱ قمری در بازگشت از شام، برای زیارت مدفن امام حسین(ع) به کربلا رفتند. [[تکریم]] این روز، رمز تداوم شور عاشورایی در زمان‌های بعد بوده است. [[زیارت]] [[امام حسین]] {{ع}} و پیاده روی آن بسیار [[ثواب]] دارد.

اربعین [[امام حسین]] {{ع}} که مصادف با روز بیستم صفر است، روز تجدید غم و عزای [[اهل بیت]] {{عم}} و [[شیعه]] است و گرامیداشت این روز و [[زیارت]] [[امام حسین]] {{ع}} بسیار ثواب دارد. در اولین اربعین سیدالشهداء جابربن عبدالله انصاری و عطیّه به زیارت قبر آن حضرت رفتند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۳.</ref>.

از جمله مواردی که اربعین در فرهنگ دینی، [[اسلامی]]، [[عرفانی]] به کار رفته است مواردی همچون کمال [[عقل انسان]] در [[چهل سالگی]]؛ [[مبعوث]] شدن [[پیامبر]] {{صل}} در [[چهل سالگی]] و نیز [[میقات]] [[حضرت موسی]] {{ع}} با [[خدا]]؛ اخلاصِ چهل صباح؛ چله‌نشینی برای رفع [[حاجت]]؛ [[حفظ]] کردن چهل [[حدیث]]؛ [[دعا]] برای چهل [[مؤمن]] و... است<ref>ر. ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۳.</ref>.

مهمترین موردی که اربعین در مورد آن به کار می‌‌رود چهلمین روز [[شهادت]] [[حسین بن علی]] {{ع}} است که مصادف با روز بیستم ماه صفر است، روز [[تجدید]] [[غم]] و عزای [[اهل بیت]] و [[شیعه]] است و گرامیداشت این روز و [[زیارت]] [[امام حسین]] {{ع}} و پیاده روی آن بسیار [[ثواب]] دارد. [[امام حسن عسکری]] {{ع}} در [[حدیثی]] علامت‌های [[مؤمن]] را پنج چیز شمرده است: "[[نماز]] پنجاه و یک رکعت، [[زیارت]] اربعین، [[انگشتر]] کردن در دست راست، [[پیشانی]] بر [[خاک]] نهادن و "بسم [[الله]]" را در [[نماز]]، آشکارا گفتن"<ref>{{متن حدیث|عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ صَلَاةُ الْإِحْدَی وَ الْخَمْسِینَ وَ زِیَارَةُ الْأَرْبَعِینَ وَ التَّخَتُّمُ فِی الْیَمِینِ وَ تَعْفِیرُ الْجَبِینِ وَ الْجَهْرُ بِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم‏}}؛ مفید، محمد بن محمد، کتاب المزار، ص ۵۳</ref>. [[زیارت]] اربعین که در این روز [[مستحب]] است در کتب [[دعا]] آمده است و اینگونه شروع می‌شود: {{متن حدیث|السلامُ عَلی وَلِی اللهِ وَ حَبیبِهِ...}} این متن از طریق [[صفوان جمال]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] شده است<ref>ر. ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.

از جلوه‌های بسیار زیبای اربعین [[حسینی]] حرکت پیادۀ خیل [[مشتاقان]] آن حضرت است که حماسه‌ای [[وصف]] ناشدنی و جلوه‌ای [[درک]] ناشدنی را می‌آفریند، دشمنانی که [[زیارت]] چند هزار نفره سابق را در اربعین [[حسینی]] [[تحمل]] نکردند، امروز نظاره‌گر حرکت سیل‌گونه و میلیونی [[زائران]] آن حضرت است که به صورت خودجوش و کاملاً مردمی چشمان جهانیان را مات و مبهوت خود ساخته است. در رابطه با انجام [[زیارت]] پیاده حضرت [[سید الشهداء]] {{ع}} [[محدث]] بزرگوار [[شیخ حر عاملی]] باب مستقلی را در کتاب وسائل الشیعه با عنوان {{متن حدیث|باب استحباب المشی الی زیاره الحسین وغیره}}<ref>حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۴۳۹</ref> گشوده است. به عنوان نمونه از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] کرده است: «هرکس از [[خانه]] خویش به قصد [[زیارت]] [[حسین بن علی بن ابی طالب]] {{ع}} خارج گردد، پس اگر پیاده باشد [[خداوند]] به ازای هر گامی که بر می‌‌دارد برای او یک [[کار نیک]] نوشته و یک کار بد او را [[پاک]] می‌کند تا آنگاه که به حائر ([[قبر امام حسین]] {{ع}} در [[کربلا]]) رسد، [[خداوند]] او را در [[صالحان]] و [[نیکان]] قرار دهد و وقتی [[زیارت]] را به پایان رساند او را از [[نجات]] یافتگان قرار داده و به هنگام بازگشت فرشته‌ای به نزد وی آمده و می‌گوید: من فرستادۀ خدایت هستم، خدایت [[سلامت]] می‌رساند و می‌گوید: کارهای خود را از نو سرگیر، که [[گناهان]] گذشته ات مورد [[بخشش]] قرار گرفت»<ref>{{متن حدیث|مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ یرِیدُ زِیارَةَ الْحُسَینِ بْنِ عَلِی بْنِ أَبِی طَالِبٍ {{ع}} إِنْ کانَ مَاشِیاً کتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ حَطَّ بِهَا عَنْهُ سَیئَةً.. حَتَّی إِذَا صَارَ بِالْحَائِرِ کتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الصَّالِحِینَ، وَ إِذَا قَضَی مَنَاسِکهُ کتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِینَ حَتَّی إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَک فَقَالَ لَهُ أَنَا رَسُولُ اللَّهِ رَبُّک یقْرِئُک السَّلَامَ وَ یقُولُ لَک اسْتَأْنِفْ فَقَدْ غُفِرَ لَک مَا مَضَی}}؛ وسائل الشیعه ج۱۴ ص۴۳۹ ح۱۹۵۵۳، به نقل از تهذیب الاحکام ج۶،ص۴۳،ح۸۹.</ref><ref>ر. ک: [https://hawzah.net/fa/Note/View/6829/%D8%B2%DB%8C%D8%A7%D8%B1%D8%AA-%D9%BE%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86%22%D8%B9%22 پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه].</ref>

یکی از مباحث مهم [[تاریخ]] [[عاشورا]] حضور [[اهل بیت]] {{ع}} در [[کربلا]] در اولین اربعین [[شهادت امام حسین]] {{ع}} است. مشهور میان [[شیعه]]، اربعین روزی است که [[جابر بن عبدالله انصاری]]، [[صحابی]] بزرگ [[رسول خدا]] {{صل}} به [[زیارت]] قبر [[امام حسین]] {{ع}} نائل شد و همانجا بود که [[اهل بیت]] {{ع}} هنگام بازگشت از [[شام]] نیز به [[زیارت]] [[مزار]] [[امام]] آمده و [[جابر]] را [[ملاقات]] کردند. همچنین در این روز [[سر امام حسین]] {{ع}} به [[بدن]] ملحق شده و [[دفن]] گردید. اما در مقابل این [[شهرت]]، برخی [[اندیشمندان]] متقدم و معاصر [[شیعه]]، ورود [[اهل بیت]] {{ع}} را در روز اربعین [[سال]] ۶۱ ق [[انکار]] کرده‌اند<ref>ر. ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.  

اربعین روزی است که برافراشته شدن [[پرچم]] [[پیام]] [[شهادت]] [[کربلا]] در آن روز آغاز شد و روز بازماندگان شهداست. حالا چه در اربعین اول، خانوادۀ [[امام حسین]] {{ع}} به [[کربلا]] آمده باشند و چه نیامده باشند<ref>گزیده ایی از بیانات مقام معظم رهبری در تاریخ ۶۸/۶/۲۹؛ ویژه نامۀ اربعین حسینی، سایت روابط عمومی دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی.</ref>. اربعین فقط روزی از روزهای سال نیست، بلکه آیینه‌ای است در برابر چشمان میلیون‌ها [[انسان]] [[متعهد]] که در آن تصویری از [[نهضت]] و [[قیام]] خونین [[محرّم]] نقش می‌بندد. اربعین، روز باشکوهی است که از [[خون حسین]] {{ع}}، [[حیات]] گرفت و نقطۀ آغاز [[تبلیغ]] [[آرمان]] [[کربلا]] از طریق [[اشک]] شد؛ چرا که در این روز، نخستین مجلس [[عزاداری]] برای [[اباعبدالله]] و [[تبلیغ]] [[آرمان]] آن [[حضرت]] در کنار تربتش برپا شد<ref>ر. ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]].</ref>.

برخی افراد کم‌اطلاع، در [[استحباب زیارت امام حسین]] {{ع}} در [[روز]] اربعین (بیستم صفر) [[تردید]] ایجاد کرده‌اند؛ درحالی‌که زیارت امام حسین {{ع}} در تمامی روزهای سال به‌ویژه روز اربعین [[مستحب]] مؤکد است. بلکه از برخی [[روایات]] چنین برمی‌آید که بر [[ثروتمندان]] دوبار در سال و بر [[فقرا]] یک‌بار [[واجب]] است<ref>وسائل الشیعه، أبواب المزار، الباب ۴۰، ح۱.</ref> و به طور کلی بر هر مؤمنی ـ یکبار در [[طول عمر]] ـ واجب است و این مطلب بنا بر فراوانی [[روایات معتبر]] در این زمینه قابل تردید نیست. پس اشکالی ندارد که [[مؤمنین]] اربعین را روز زیارت امام حسین {{ع}} بدانند و در این روز با فرزند [[رسول خدا]] {{صل}} که به ناحق و تجاوزکارانه به [[قتل]] رسیده است، [[تجدید عهد]] کنند.

در مورد زیارت اربعین، [[شیخ طوسی]] در "[[تهذیب الاحکام (کتاب)|تهذیب الاحکام]]" با [[سند]] قابل قبولی از [[صفوان بن مهران جمال]] نقل کرده است: {{متن حدیث|قَالَ لِي مَوْلَايَ الصَّادِقُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ فِي زِيَارَةِ الْأَرْبَعِينَ: تَزُورُ عِنْدَ ارْتِفَاعِ النَّهَارِ وَ تَقُولُ: السَّلَامُ عَلَى وَلِيِّ اللَّهِ وَ حَبِيبِهِ...}}؛ «مولایم [[امام صادق]] {{ع}} درباره زیارت اربعین به من فرمود: هنگامی که روز بالا آمد زیارت می‌کنی و می‌گویی: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَى وَلِيِّ اللَّهِ وَ حَبِيبِهِ...}}<ref>تهذیب الأحکام، ج۶، ص۱۱۳.</ref>. شیخ درباره این زیارت عنوان "زیارت اربعین" را برگزیده است که نشان می‌‌دهد [[زیارت اربعین]] نزد [[شیعیان اهل بیت]] {{عم}} شناخته‌ شده بوده است.  

[[علامه مجلسی]] پس از نقل زیارت اربعین بیان می‌کند که [[شیخ مفید]]، [[سید بن طاووس]]<ref>مصباح الزائر، ص١۵٢-١۵۴.</ref>، [[شهید اول]]<ref>المزار، ص۵٧-۵٨؛ المزار الکبیر، ص١٧١-١٧٢.</ref> و دیگر [[علما]]، این زیارت را به‌صورت مرسل در کتاب‌های خود آورده‌اند<ref>بحار الأنوار، ج۹۸، ص۳۳۲.</ref>. البته نقل احادیث زیارت اربعین به صورت مرسل توسط علما و بزرگان از باب ارسال مسلّمات بوده که بر [[شهرت]] چنین زیارتی در روز اربعین میان [[پیروان اهل بیت]] {{عم}} تأکید دارد<ref>[[محسن اراکی|اراکی، محسن]]، زیارة الاربعین، ص۳، (ترجمه از عربی).</ref>.

اهمیت اربعین از کجاست؟ صرف اینکه چهل روز از [[شهادت]] [[شهید]] می‌گذرد چه خصوصیتی دارد؟ اربعین خصوصیتش به خاطر این است که در اربعین [[حسینی]] یاد [[شهادت امام حسین]] {{ع}} زنده شد. اگر این [[شهادت]] [[عظیم]] در [[تاریخ]] اتفاق می‌افتاد یعنی [[حسین بن علی]] و بقیۀ [[شهیدان]] در [[کربلا]] [[شهید]] می‌شدند اما [[بنی امیه]] موفق می‌شد همانطور که خود [[حسین]] و [[یاران]] عزیزش را از صفحه روزگار برافکندند و [[جسم]] پاکشان را زیر [[خاک]] پنهان کردند، یاد آنها را هم از خاطرۀ [[نسل]] [[بشر]] محو کنند، در این صورت آیا این [[شهادت]] برای عالم [[اسلام]] فایده‌ای می‌داشت؟ یا اگر هم برای آن روز یک اثری می‌گذاشت، آیا این خاطره در [[تاریخ]]، برای نسل‌های بعد، برای [[گرفتاری‌ها]] و سیاهی‌ها و تاریکی‌ها و یزیدی‌های دوران آیندۀ [[تاریخ]] هم اثری روشنگر و افشا کننده می‌داشت؟<ref>ر. ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.