تولید اقتصادی در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

[[سیره عملی]] [[حضرت]] نیز نشان می‌دهد که در عرصه تولید، [[جدیت]] فراوانی از خود نشان می‌داده؛ به طوری که درآمد حاصل از تولید یا تجارت وی، به ویژه در بخش کشاورزی، بسیار فراتر از نیازهای شخصی یا خانوادگی‌اش بوده است. [[بدیهی]] است که آن حضرت درآمد مازاد بر نیاز (البته حداقل نیازهایی که گاهی به دنبال [[ایثار]] و [[برگزیدن]] تأمین نیازهای ضرور دیگران، بر آورده نمی‌شد) را به مصارف دیگران اختصاص می‌داد. [[زراره]] از [[امام باقر]] {{ع}} نقل می‌کند که فرمود:

مردی، [[امام علی]] {{ع}} را با کیسه‌ای از هسته‌های خرما دید و از او پرسید: اینها چیست؟ [[امام]] فرمود: صد هزار درخت خرما است؛ إن شاء [[الله]]. امام همه آن هسته‌ها را کاشت و یک دانه از آنها را نیز وانگذاشت<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۲۲.</ref>.

[[امام علی]] {{ع}} با تأکید بر خودبسایی در [[اقتصاد]] [[خانواده]] و [[بی‌نیازی]] از دیگران می‌فرمود: در تجارت‌های گوناگون شرکت کنید که باعث [[غنا]] و بی‌نیازی شما از دیگران می‌شود»<ref>وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۴.</ref>. می‌توان [[ترغیب]] [[امام]] به کار و [[کوشش]] [[اقتصادی]] و [[اشتغال]] برای کسب روزی و درآمد را از این سخن او استفاده کرد. وی در وصیتش به [[امام حسن مجتبی]] {{ع}} فرمود: «اشتغال به کار و [[تولید]] و [[حرفه]] داشتن همراه با [[عفت]]، بهتر از غنا و [[ثروتمندی]] همراه با [[فجور]] است»<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱، ص۳۰۷.</ref>. [[امیر مؤمنان]] {{ع}} در کنار انجام [[وظایف دینی]] و [[دعوت]] به [[آخرت]]، خود، در [[مدینه]] به آباد کردن [[زمین]] می‌پرداخت و [[اوقاف]] امام علی {{ع}} در [[سیره]] [[حضرت]] مشهور است و این همه، وی را الگوی مجسم جمع کننده بین [[دنیا]] و آخرت می‌نمایاند<ref>وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۲۲ و ج۱۳، ص۳۱۲.</ref>.<ref>[[عبدالامیر خادم علی‌زاده|خادم علی‌زاده، عبدالامیر]]، [[دنیا و آخرت (مقاله)| مقاله «دنیا و آخرت»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)|دانشنامه امام علی]]، ج۷، ص ۱۴۴.</ref>