حبان بن ابی‌جبله قرشی مصری: تفاوت میان نسخه‌ها

| مداخل مرتبط =  

وی از وابستگان عبدالدار<ref>ابن یونس، ج۱، ص۱۰۳؛ مزی، ج۵، ص۳۳۲.</ref> یا [[بنی‌حسنه]]<ref>ابن ماکولا، الإکمال، ج۲، ص۳۰۸؛ مزی، تهذیب الکمال، ج۵، ص۳۳۲.</ref> و در اصل از [[موالی]] [[قریش]] بود<ref>مزی، تهذیب الکمال، ج۵، ص۳۳۲؛ ابن حجر، تقریب، ج۱، ص۱۸۱.</ref> از این رو او را قرشی خوانده‌اند<ref>ابن یونس، تاریخ المصریین، ج۱، ص۱۰۳؛ ابن حبان، الثقات، ج۴، ص۱۸۱؛ ابن حجر، تقریب، ج۱، ص۱۸۱.</ref> چنان که به سبب سکونت او در افریقیه<ref>ابن یونس، تاریخ المصریین، ج۱، ص۱۰۳.</ref>، به او [[مصری]] هم گفته‌اند<ref>ر. ک: ابن یونس، تاریخ المصریین، ج۱، ص۱۰۳؛ مزی، تهذیب الکمال ،ج۵، ص۳۳۲.</ref>. از خبر [[ابن حبان]]<ref>ابن حبان، الثقات، ج۴، ص۱۸۱.</ref> برمی آید که برخی به [[خطا]] نام وی را «حیان» آورده‌اند چنان که [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۱۸۷.</ref>، نیز بدان اشاره کرده و بر [[درستی]] «حبان» تأکید کرده است. کنیه‌اش «ابونصر» است<ref>ابن یونس، تاریخ المصریین، ج۱، ص۱۰۳.</ref>. ابن حجر<ref>الاصابه، ج۲، ص۱۴۰.</ref>، در بخش سوم کتابش [[مخضرمین]]) از وی یاد کرده اما نام پدرش را به خطا «ابی حبله» آورده است و ضمن [[تابعی]] دانستن وی گوید: او تنها [[زمان رسول خدا]] {{صل}} را [[درک]] کرد. سایر منابع نیز وی را از [[تابعین]] دانسته‌اند<ref>ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۳، ص۲۶۹؛ ابن یونس، تاریخ المصریین، ج۱، ص۱۰۳؛ بیهقی، احمد بن الحسین، السنن، ج۱۰، ص۳۱۹.</ref>. [[ابن حجر]]<ref>الاصابه، ج۲، ص۱۴۰.</ref> به نقل از [[ابن یونس]] گوید: [[عمر بن خطاب]]، حبان را به سوی [[مصر]] فرستاد تا به آنان [[فقه]] بیاموزد. اما ابن حجر در نقل این خبر دچار [[اشتباه]] شده است؛ زیرا آنچه در [[تاریخ]] ابن یونس و برخی منابع آمده گویای آن است که [[عمر بن عبدالعزیز]] حبان را همراه گروهی از [[مصریان]]<ref>یا فقها، ر. ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۳۲۸.</ref> به افریقیه فرستاد تا به [[اهل]] افریقیه فقه بیاموزند<ref>ر. ک: ابن یونس، تاریخ المصریین، ج۱، ص۱۰۳؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۳۲۸.</ref>. براساس خبری، حبان به هنگام [[فتح اندلس]] (اواخر [[قرن اول]] همراه [[موسی بن نصیر]] جنگید تا آنکه وارد یکی از قلعه‌های [[اندلس]] به نام «قرقشونه» (که ۲۵ [[روز]] با قرطبه فاصله داشت) شد و همان جا درگذشت<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۳۲۸.</ref>. درگذشت وی را به سال ۱۲۲<ref>ابن یونس، تاریخ المصریین، ج۱، ص۱۰۳.</ref> یا ۱۲۵ در افریقیه نیز گفته‌اند<ref>مزی، تهذیب الکمال، ج۵، ص۳۳۳.</ref>. وی روایاتی از [[عبدالله بن عباس]]، [[عبدالله بن عمر]] و دیگران نقل کرده و [[موسی بن علی بن رباح لخمی]] و [[عبیدالله بن زحر افریقی]] از او [[روایت]] نقل کرده‌اند. از وی روایاتی از [[رسول خدا]] {{صل}} نقل شده است<ref>برای نمونه، ر. ک: ابن ابی الدنیاء عبدالله بن محمد، کتاب الاخوان، ص۲۲۸؛ دارقطنی، علی بن عمر، سنن، ج۴، ص۱۵۱.</ref> که قطعاً مرسل است چنان که برخی بر آن تأکید کرده‌اند<ref>طبری، تاریخ، ج۲، ص۱۲؛ بیهقی، السنن، ج۱۰، ص۳۱۹؛ متقی هندی، کنز العمال، ج۱۶، ص۳۸۷.</ref>.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «حبان بن ابی‌جبله قرشی مصری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۵۲۰.</ref>