جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[فراغت در قرآن]] - [[فراغت در حدیث]] - [[فراغت در اخلاق اسلامی]] - [[فراغت در معارف دعا و زیارات]] - [[فراغت در معارف و سیره سجادی]] - [[فراغت در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط = فراغت (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[فراغت در قرآن]] - [[فراغت در حدیث]] - [[فراغت در اخلاق اسلامی]] - [[فراغت در معارف دعا و زیارات]] - [[فراغت در معارف و سیره سجادی]] - [[فراغت در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط = فراغت (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[فراغت]] به معنی [[آسایش]] و [[راحتی]] (برخلاف مشغولیت) و خلاصی از کار و فعالیتهای ضروری است. [[خداوند]] خطاب به [[پیامبر]]{{صل}} میفرماید: {{متن قرآن|فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ}}<ref>«پس چون (از کار) آسودی (به دعا) بکوش» سوره انشراح، آیه ۷.</ref>. متأسفانه در دنیای امروز فرصتهای باز و فراغتها معمولاً صرف سرگرمیهای [[بیهوده]] یا کم فایده میشود. | [[فراغت]] به معنی [[آسایش]] و [[راحتی]] (برخلاف مشغولیت) و خلاصی از کار و فعالیتهای ضروری است. [[خداوند]] خطاب به [[پیامبر]] {{صل}} میفرماید: {{متن قرآن|فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ}}<ref>«پس چون (از کار) آسودی (به دعا) بکوش» سوره انشراح، آیه ۷.</ref>. متأسفانه در دنیای امروز فرصتهای باز و فراغتها معمولاً صرف سرگرمیهای [[بیهوده]] یا کم فایده میشود. | ||
اما در [[فرهنگ]] [[صحیفه]]، فراغتها [[بهترین]] [[فرصت]] برای اموری است که با [[سعادت]] ما همسو باشد. | اما در [[فرهنگ]] [[صحیفه]]، فراغتها [[بهترین]] [[فرصت]] برای اموری است که با [[سعادت]] ما همسو باشد. | ||
[[امام سجاد]]{{ع}} در صحیفه ضمن اشاره به برخی انواع فراغتها از [[خدای متعال]] درخواست میفرماید که همه آنها را در راستای [[عبادت]] و [[بندگی]] و [[زهد]] و [[رضایت]] خودش قرار دهد: | [[امام سجاد]] {{ع}} در صحیفه ضمن اشاره به برخی انواع فراغتها از [[خدای متعال]] درخواست میفرماید که همه آنها را در راستای [[عبادت]] و [[بندگی]] و [[زهد]] و [[رضایت]] خودش قرار دهد: | ||
#'''فراغت از کار و شغل''': {{متن حدیث|فَإِنْ قَدَّرْتَ لَنَا فَرَاغاً مِنْ شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَرَاغَ سَلَامَةٍ...}}؛ «خداوندا، اگر ما را آسایشی مقدر فرمودهای، چنان کن که به هنگام آسایش در [[امان]] مانیم: نه گناهی ما را گرفتار سازد و نه ملالتی به ما رسد تا فرشتگانی که [[گناهان]] ما را مینویسند با [[صحیفه اعمال]] ما بیآنکه در آن گناهی نوشته شده باشد از نزد ما برگردند و فرشتگانی که ثوابهای ما را مینویسند شادمان با صحیفهای نوشته از [[اعمال نیک]] ما به نزد تو آیند»<ref>نیایش یازدهم.</ref>. | # '''فراغت از کار و شغل''': {{متن حدیث|فَإِنْ قَدَّرْتَ لَنَا فَرَاغاً مِنْ شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَرَاغَ سَلَامَةٍ...}}؛ «خداوندا، اگر ما را آسایشی مقدر فرمودهای، چنان کن که به هنگام آسایش در [[امان]] مانیم: نه گناهی ما را گرفتار سازد و نه ملالتی به ما رسد تا فرشتگانی که [[گناهان]] ما را مینویسند با [[صحیفه اعمال]] ما بیآنکه در آن گناهی نوشته شده باشد از نزد ما برگردند و فرشتگانی که ثوابهای ما را مینویسند شادمان با صحیفهای نوشته از [[اعمال نیک]] ما به نزد تو آیند»<ref>نیایش یازدهم.</ref>. | ||
#'''فراغت بدنها''': «بار خدایا، [[درود]] بفرست بر [[محمد]] و خاندانش... (و) آسایش ابدان ما را در [[شکر]] نعمتت و گشادگی [[زبان]] ما را در [[وصف]] احسانت قرار ده»<ref>نیایش پنجم.</ref>. | # '''فراغت بدنها''': «بار خدایا، [[درود]] بفرست بر [[محمد]] و خاندانش... (و) آسایش ابدان ما را در [[شکر]] نعمتت و گشادگی [[زبان]] ما را در [[وصف]] احسانت قرار ده»<ref>نیایش پنجم.</ref>. | ||
#'''فراغت از [[نبرد]] با [[دشمن]]''': [[امام]] در [[دعا]] نسبت به [[مرزداران]] و [[رزمندگان]] میگوید:»(بار خدایا)... چنان کن که (مرزداران) از نبرد با دشمن فراغت جویند و روی به [[پرستش]] تو نهند و به جای [[پیکار]] با دشمن با تو [[خلوت]] کنند»<ref>نیایش بیستوهفتم.</ref>. | # '''فراغت از [[نبرد]] با [[دشمن]]''': [[امام]] در [[دعا]] نسبت به [[مرزداران]] و [[رزمندگان]] میگوید:»(بار خدایا)... چنان کن که (مرزداران) از نبرد با دشمن فراغت جویند و روی به [[پرستش]] تو نهند و به جای [[پیکار]] با دشمن با تو [[خلوت]] کنند»<ref>نیایش بیستوهفتم.</ref>. | ||
#'''فراغت در زهد''': امام از [[خدا]] فراغتی میخواهد که نشانه زهد در [[دنیا]] باشد: «و آسایشی [[عطا]] کن تا دامن از [[جهان]] در چینم»<ref>نیایش بیستم.</ref>. | # '''فراغت در زهد''': امام از [[خدا]] فراغتی میخواهد که نشانه زهد در [[دنیا]] باشد: «و آسایشی [[عطا]] کن تا دامن از [[جهان]] در چینم»<ref>نیایش بیستم.</ref>. | ||
#'''فراغت در رضای خداوند''': به طور کلی امام از خداوند فراغت و [[آسودگی]] را میطلبد که در آن به کسب رضای او موفق شود: «و از [[فضل]] خویش به من بچشان طعم [[فراغت]] را در گزاردن آنچه تو [[دوست]] میداری»<ref>نیایش چهلوهفتم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «فراغت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۴۴.</ref> | # '''فراغت در رضای خداوند''': به طور کلی امام از خداوند فراغت و [[آسودگی]] را میطلبد که در آن به کسب رضای او موفق شود: «و از [[فضل]] خویش به من بچشان طعم [[فراغت]] را در گزاردن آنچه تو [[دوست]] میداری»<ref>نیایش چهلوهفتم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «فراغت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۴۴.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |