ملیت یاران امام مهدی در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ملیت یاران امام مهدی در حدیث]] - [[ملیت یاران امام مهدی در معارف مهدویت]]| پرسش مرتبط  = }}

براساس [[روایات]] '''[[یاران امام مهدی]] {{ع}}''' از ملیت‌های مختلفی هستند؛ ۱. گروهی از آنها عجمی هستند، شامل [[ایرانیان]] و سرزمین‌های [[مشرق]] [[زمین]]؛ ۲. گروهی دیگر از [[عرب‌ها]] هستند مانند: [[مصریان]]، [[شامیان]] و عراقیان و عربستانیان؛ ۳. و گروهی هم از [[پیروان ادیان]] دیگر.

== مقدمه ==

در مورد معرفی ملیت‌های گوناگونی که جزء [[یاران حضرت مهدی]] {{ع}} هستند، [[روایات]] مختلفی وجود دارد، دسته ای از [[روایات]] می‌‌گوید: [[یاران امام]] از منطقه خاصّی نیستند، بلکه در سرتاسر [[دنیا]] پراکنده شده‌اند و [[خداوند متعال]] در وقتی بسیار اندک آنها را کنار [[بیت]] اللَّه الحرام جمع خواهد کرد؛ چنانکه [[امام علی]] {{ع}} فرمود: «آنها ۳‌۱۳ نفرند به عدد [[اصحاب بدر]] هستند، [[خداوند]] آنها را از [[شرق]] و [[غرب]] عالم در کنار [[بیت]] اللَّه الحرام جمع خواهد کرد»<ref>ابن طاووس، التشریف بالمنن، ص ۲۸۸-۲۹۴.</ref>.<ref>ر. ک: [[علی ‎اصغر رضوانی|رضوانی، علی ‎اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۵۹۸.</ref> اما دسته ای دیگر از [[روایات]] از ملیت‌ها و [[اقوام]] خاصی نام می‌‌برد، مثلا برخی از آنها ملیت‌هایی از میان عجم‌ها را در شمار [[یاران]] [[حضرت]] بیان می‌‌کند که [[غیر عرب]] را در بر می‌گیرد، برخی نام [[شهرها]] و کشورهایی را ذکر می‌کنند که [[سپاهیان]] از آنجا به [[یاری]] حضرت می‌شتابند و برخی سخن از [[قوم]] خاصی مانند [[توبه]] کنندگان [[بنی اسرائیل]] و [[مؤمنان]] [[مسیحی]] به میان آورده اند<ref>ر. ک: [[نجم‌الدین طبسی|طبسی، نجم‌الدین]]، [[چشم‌اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم‌اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۶۸ – ۷۲.</ref>.

== [[یاران حضرت مهدی]] {{ع}} ==

ملیت‌های گوناگونی که [[حضرت مهدی]] {{ع}} را [[یاری]] می‌‌کنند عبارت‌اند از:

=== [[یاران]] عجمی حضرت ===

گروه عجم‌ها ([[غیر عرب]] ها): باتوجه به [[حدیثی]] از [[امام باقر]] {{ع}} که فرمودند: «[[یاران حضرت قائم]] {{ع}} سی صد و سیزده نفرند و از [[فرزندان]] [[عجم]] ([[غیر عرب]]) هستند»<ref>{{متن حدیث|أَصْحَابُ الْقَائِمِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا أَوْلَادُ الْعَجَمِ}}؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، غیبة، ص ۳۱۵.</ref>. و احادیثی مانند آن می‌‌توان گفت عمدۀ [[یاران]] حضرت از این دسته‌اند و این گروه شامل ملیت‌های گوناگونی می‌‌شوند:

# [[ایرانیان]]: از [[روایات]] فهمیده می‌شود تعداد قابل توجّهی از سپاهیان مخصوص [[حضرت مهدی]] {{ع}} از [[ایرانیان]] هستند<ref>ر. ک: [[عباس رحیمی|رحیمی، عباس]]، [[امید فردا (کتاب)|امید فردا]]، ص۴۰.</ref> و از آنان با تعابیر، اهل [[ری]]، اهل [[خراسان]]<ref>امام باقر {{ع}} می‌فرماید: «نیروهایی با پرچم‌های سیاه ـ که از خراسان قیام کرده‌اند ـ در کوفه فرود می‌آیند و هنگامی‌ که حضرت مهدی {{ع}} در شهر مکه ظهور می‌کند، با آن حضرت بیعت می‌کنند». ؛ ابن حمّاد، نعیم، فتن، ص ۸۵؛ مقدسی شافعی سلمی، یوسف بن یحیی، عقد الدرر، ص ۱۲۹؛ السیوطی، جلال الدین، الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۶۹.</ref>، گنج‌های [[طالقان]]، [[قمی‌ها]]، اهل [[فارس]] و... یاد شده است<ref>ر. ک: [[نجم‌الدین طبسی|طبسی، نجم‌الدین]]، [[چشم‌اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم‌اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۶۸ - ۷۲.</ref>. [[امیرمؤمنان]] {{ع}} می‌فرماید: «خوشا به حال [[طالقان]]! زیرا [[خداوند]] در آنجا گنج‌هایی دارد که از جنس طلا و نقره نیستند؛ بلکه مردانی [[مؤمن]] هستند که [[خداوند]] را به [[حق]] شناخته‌اند و آنان [[یاوران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} در [[آخر الزمان]] هستند»<ref>اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمّه، ج ۳، ص ۲۶۸؛ متقی هندی، کنز العمّال، ج ۱۴، ص ۵۹۱؛ شافعی، محمد بن ادریس، بیان، ص ۱۰۶؛ قندوزی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع المودّه، ص ۹۱.</ref>.<ref>ر. ک: [[محمد محمدی اشتهاردی|محمدی اشتهاردی، محمد]]، [[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]، ص ۵۲-۵۳؛ [[نجم‌الدین طبسی|طبسی، نجم‌الدین]]، [[چشم‌اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم‌اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۶۸ ـ ۷۲؛ [[محمد جواد خراسانی|خراسانی، محمد جواد]]، [[مهدی منتظر (کتاب)|مهدی منتظر]]، ص ۲۶۳.</ref> [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: «هنگامی که [[پرچم‌های سیاه]] را از جانب [[خراسان]] دیدید، به طرف آن بروید هرچند با دست و سینه روی برف باشد، چرا که [[خلیفه خدا]]، [[حضرت مهدی]] {{ع}} در میان آنهاست»<ref>{{متن حدیث|إِذَا رَأَیْتُمْ الرَّایَاتِ السُّودَ قَدْ أَقْبَلَتْ مِنْ خُرَاسَانَ فَأْتُوهَا وَ لَوْ حَبْواً عَلَی الثَّلْجِ فَإِنَّ فِیهَا خَلِیفَةَ اللَّهِ الْمَهْدِیَّ}}؛ اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه، ج ۲ ص ۴۷۲.</ref>؛<ref>ر. ک: [[محمد محمدی اشتهاردی|محمدی اشتهاردی، محمد]]، [[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]، ص ۵۲-۵۳.</ref> [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: «خاک [[قم]]، [[مقدس]] است.... مگر نه اینکه آنان [[یاران قائم]] ما هستند و [[دعوت]] کننده به [[حق]] ما؟»<ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الصَّادِقِ {{ع}} قَالَ: تُرْبَةُ قُمَ‏ مُقَدَّسَةٌ وَ أَهْلُهَا مِنَّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ لَا یُرِیدُهُمْ جَبَّارٌ بِسُوءٍ إِلَّا عُجِّلَتْ عُقُوبَتُهُ مَا لَمْ یَخُونُوا‏‏}}؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۸.</ref>. عفان بصیری می‌گوید: [[امام صادق]] {{ع}} به من فرمود: «آیا می‌دانی چرا [[شهر قم]] را به نام [[قم]] نامیدند؟» عرض کردم: [[خدا]] و رسولش و شما بهتر می‌دانید. فرمود: «زیرا [[مردم]] [[قم]] پیرامون [[قائم]] گرد می‌آیند و با او می‌مانند و [[پایداری]] می‌کنند و به او [[یاری]] می‌رسانند»<ref>{{متن حدیث|أتدری لم سمیّت قم؟ قلت: اللّه و رسوله و أنت أعلم. قال: إنّما سمیّت قم لأنّ أهلها یجتمعون مع قائم آل محمّد صلوات اللّه علیه و یقومون معه، و یستقیمون علیه، و ینصرونه}}؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۶.</ref>.<ref>ر. ک: [[نجم‌الدین طبسی|طبسی، نجم‌الدین]]، [[چشم‌اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم‌اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۶۸ - ۷۲.</ref> بر اساس روایاتی دیگر، در زمینه سازی‌های [[پیش از ظهور]] نیز [[ایرانیان]] نقش اساسی دارند و تعداد فراوانی از [[جنگ]] آوران را تشکیل می‌دهند<ref>ابن طاووس، ملاحم و الفتن، ص ۱۴۶.</ref>.<ref>ر. ک: [[علی ‎اصغر رضوانی|رضوانی، علی ‎اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۵۹۲؛ [[نجم‌الدین طبسی|طبسی، نجم‌الدین]]، [[چشم‌اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم‌اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۶۸ - ۷۲.</ref>

# سایر سرزمین‌های [[مشرق]] [[زمین]]: [[جابلقا]] و [[جابرسا]]؛ [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: «[[خداوند]] در [[شرق]] [[زمین]]، شهری به نام [[جابلقا]] دارد که دارای [[دوازده]] هزار در از طلاست. فاصله هر دری از دیگری، یک فرسنگ است. بر روی هر یک از درها بُرجی وجود دارد که یک [[لشکر]] [[دوازده]] هزار نفری را در خود جای داده است. آنان تجهیزات، [[سلاح]] و [[شمشیر]] خود را آماده کرده‌اند و [[منتظر ظهور]] [[حضرت قائم]] هستند. همچنین [[خداوند]] شهری را در [[غرب]] [[زمین]] به نام [[جابرسا]] (با همان خصوصیات) دارد و من [[حجّت]] [[خدا]] بر آنان هستم»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَدِینَةً بِالْمَشْرِقِ اسْمُهَا جَابَلْقَا لَهَا اثْنَا عَشَرَ أَلْفَ بَابٍ مِنْ ذَهَبٍ بَیْنَ کُلِّ بَابٍ إِلَی صَاحِبِهِ مَسِیرَةُ فَرْسَخٍ عَلَی کُلِّ بَابٍ بُرْجٌ فِیهِ اثْنَا عَشَرَ أَلْفَ مُقَاتِلٍ یَهْلُبُونَ الْخَیْلَ وَ یَشْحَذُونَ السُّیُوفَ وَ السِّلَاحَ یَنْتَظِرُونَ قِیَامَ قَائِمِنَا وَ إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ بِالْمَغْرِبِ مَدِینَةً یُقَالُ لَهَا جَابَرْسَا لَهَا اثْنَا عَشَرَ أَلْفَ بَابٍ مِنْ ذَهَبٍ بَیْنَ کُلِّ بَابٍ إِلَی صَاحِبِهِ مَسِیرَةُ فَرْسَخٍ عَلَی کُلِّ بَابٍ بُرْجٌ فِیهِ اثْنَا عَشَرَ أَلْفَ مُقَاتِلٍ یَهْلُبُونَ الْخَیْلَ وَ یَشْحَذُونَ السِّلَاحَ وَ السُّیُوفَ یَنْتَظِرُونَ قَائِمَنَا وَ أَنَا الْحُجَّةُ عَلَیْهِمْ}}؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۴، ص ۳۳۴ و ج ۲۶، ص ۴۷. </ref>.<ref>ر. ک: [[نجم‌الدین طبسی|طبسی، نجم‌الدین]]، [[چشم‌اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم‌اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۶۸ - ۷۲.</ref> به طور کلی در [[روایات]] بسیاری آمده است که دسته‌جات [[یاران مهدی]] {{ع}} از [[مشرق]] [[زمین]] بپا می‌خیزند. [[رسول اکرم]] {{صل}} فرمودند: «جمعی از [[مردم]] از طرف [[مشرق]] [[خروج]] کنند و مقدمات [[حکومت]] [[مهدی]] {{ع}} را فراهم سازند»<ref>{{متن حدیث|یَخْرُجُ أُنَاسٌ مِنَ الْمَشْرِقِ فَیُوطِئُونَ لِلْمَهْدِیِّ یَعْنِی سُلْطَانَهُ}}؛ حرعاملی، محمد بن حسن، اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۷۹.</ref>. و در [[روایت]] دیگر فرمود: «بزودی [[اهل بیت]] من دچار [[گرفتاری‌ها]] و آوارگی‌ها خواهند شد، تا اینکه جمعی با [[پرچم‌های سیاه]] از طرف [[مشرق]] بیایند،... تا اینکه امر به یکی از افراد [[اهل بیت]] من ([[امام]] [[قائم]] {{ع}}) سپرده شود، که او سراسر [[زمین]] را بعد از آنکه پر از [[ظلم]] ‌و [[جور]] شده باشد، پر از [[عدل]] ‌و داد کند؛ هر کدام از شما که آنها را [[درک]] کردید، به آنها بپیوندید گرچه به [[راه رفتن]] با دست و سینه روی برف باشد، خود را به آنها برسانید»<ref>{{متن حدیث|سَیَلْقَوْنَ بَعْدِی بَلَاءً وَ تَشْرِیداً وَ تَطْرِیداً حَتَّی یَأْتِیَ قَوْمٌ مِنْ قِبَلِ الْمَشْرِقِ وَ مَعَهُمْ رَایَاتٌ سُودٌ فَیَسْأَلُونَ الْحَقَّ فَلَا یُعْطَوْنَهُ فَیُقَاتِلُونَ وَ یُنْصَرُونَ فَیُعْطَوْنَ مَا سَأَلُوا فَلَا یَقْبَلُونَ حَتَّی یَدْفَعُوهُ إِلَی رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ بَیْتِی فَیَمْلَأَهَا قِسْطاً کَمَا مَلَئُوهَا جَوْراً فَمَنْ أَدْرَکَ ذَلِکَ مِنْکُمْ فَلْیَأْتِهِمْ وَ لَوْ حَبْواً عَلَی الثَّلْجِ}}؛ اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه، ج ۲، ص ۴۷۲.</ref>.<ref>ر. ک: [[محمد محمدی اشتهاردی|محمدی اشتهاردی، محمد]]، [[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]، ص ۵۲-۵۳.</ref>

=== [[یاران]] [[عرب]] حضرت ===

عرب]] ها: [[روایات]] مربوط به شرکت عرب‌ها در [[قیام حضرت مهدی]] {{ع}} بر دو دسته‌اند: برخی بر عدم شرکت آنان در [[انقلاب مهدی]] {{ع}} دلالت دارد<ref>امام صادق {{ع}} می‌فرماید: «از عرب‌ها بپرهیزید؛ زیرا آینده بد و خطرناکی درپیش دارند؛ مگر نه این است که کسی از آنان همراه حضرت مهدی قیام نمی‌کند». ؛ طوسی، محمد بن حسن، غیبة، ص ۲۸۴.</ref>، چنانکه [[حضرت رضا]] {{ع}} فرمود: «بپرهیز از [[عرب]] که برای ایشان خبر [[بدی]] خواهد بود، [[آگاه]] باش که از ایشان یک نفر با [[قائم]] [[خروج]] نخواهد کرد»<ref>{{متن حدیث|اتَّقِ الْعَرَبَ فَإِنَّ لَهُمْ خَبَرَ سَوْءٍ أَمَا إِنَّهُ لَا یَخْرُجُ مَعَ الْقَائِمِ مِنْهُمْ وَاحِد}}؛ طوسی، محمد بن حسن، غیبة، ص ۴۷۶.</ref> [[امام باقر]] {{ع}} نیز فرمود: «هیچ بلدی نیست مگر اینکه از او طایفه‌ای با [[قائم]] [[خروج]] خواهد کرد، مگر [[بصره]] که یک نفر از وی [[خروج]] نخواهد کرد»<ref>یزدی حائری، علی بن زین العابدین، الزام الناصب، ج ۲، ۲۹۵.</ref>. منتها دربارۀ این دسته از [[روایات]] باید دانست: شاید این سخن کنایه از کمی‌ شرکت آنان است، یا ممکن است در [[سپاهیان]] مخصوصی ـ که در آغاز [[قیام]] همراه [[حضرت]] خواهند بود ـ عرب‌ها شرکت نداشته باشند چراکه تعدادی از [[روایات]]، برخی از شهرهای کشورهای [[عربی]] را نام می‌برد که از آنجا افرادی به [[پشتیبانی]] از [[حضرت]] [[قیام]] می‌کنند<ref>ر. ک: [[نجم‌الدین طبسی|طبسی، نجم‌الدین]]، [[چشم‌اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم‌اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۶۸ ـ ۷۲.</ref>. بر این اساس ملیت‌هایی نیز در میان عرب‌ها به چشم می‌‌خورد:

# [[مصریان]]، [[شامیان]] و عراقیان: [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: «سی صد و سیزده نفر، به عدد [[یاران]] [[جنگ بدر]]، در میان رکن ومقام (در [[کعبه]]) با [[حضرت مهدی]] {{ع}}[[بیعت]] می‌کنند. در میان آنان بزرگانی از [[مردم مصر]] و نیکانی از [[شام]] و نیکانی از [[مردم]] [[عراق]] به چشم می‌خورند. [[حضرت]] [[فرمانروایی]] خواهد کرد، آن مقدار که [[خدا]] بخواهد»<ref>{{متن حدیث|یُبَایِعُ الْقَائِمَ بَیْنَ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ نَیِّفٌ عِدَّةُ أَهْلِ بَدْرٍ فِیهِمُ النُّجَبَاءُ مِنْ أَهْلِ مِصْرَ وَ الْأَبْدَالُ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ وَ الْأَخْیَارُ مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ فَیُقِیمُ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ یُقِیمَ}}؛ طوسی، محمد بن حسن، غیبة، چاپ جدید، ص ۴۷۷.</ref>. همچنین درباره [[شهر کوفه]] فرمودند: «هنگامی‌که [[حضرت قائم]] {{ع}} [[ظهور]] کند و به [[کوفه]] بیاید، [[خداوند]] از [[پشت کوفه]] ([[نجف]]) هفتاد هزار [[انسان]] [[صدیق]] و [[راستگو]] را برمی‌انگیزد. آنان از [[یاران]] و [[اصحاب]] حضرتش خواهند بود»<ref>ابن طاووس، ملاحم، ص ۴۳؛ ینابیع المودّه، ج ۲، ص ۴۳۵؛ الشیعة والرجعه، ج ۱، ص ۴۵۶.</ref>.<ref>ر. ک: [[نجم‌الدین طبسی|طبسی، نجم‌الدین]]، [[چشم‌اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم‌اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۶۸ - ۷۲.</ref>

# عربستانیان: [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: «چون اظهار [[دعوت]] کند، [[بیعت]] کند با او [[سیصد و سیزده]] تن و کمی از [[اهل مکه]]»<ref>{{متن حدیث|وَ یُبَایِعُهُ الثَّلَاثُمِائَةِ وَ قَلِیلٌ مِنْ أَهْلِ مَکَّةَ}}؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ۳۰۷، ح ۸۱.</ref>.<ref>ر. ک: [[محمد جواد خراسانی|خراسانی، محمد جواد]]، [[مهدی منتظر (کتاب)|مهدی منتظر]]، ص ۲۶۳.</ref>

=== [[پیروان ادیان]] دیگر ===

[[پیروان ادیان]] گوناگون: [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: «هنگامی‌ که [[قائم آل محمد]] {{صل}} ظهورکند، تعدادی از پشت [[کعبه]] بیرون می‌آیند که عبارتند از: بیست و هفت نفر از [[قوم موسی]] ـ آنان که به [[حق]] [[قضاوت]] می‌کنند ـ، هفت نفر از [[اصحاب کهف]]، [[یوشع]] [[وصی]] [[حضرت موسی]]، [[مؤمن آل فرعون]]، [[سلمان فارسی]]، ابا دجانه [[انصاری]] و [[مالک اشتر]]»<ref>{{متن حدیث|یَخْرُجُ الْقَائِمُ مِنْ ظَهْرِ الْکَعْبَةِ مَعَ سَبْعَةٍ وَ عِشْرِینَ رَجُلًا خَمْسَةَ عَشَرَ مِنْ قَوْمِ مُوسَی {{ع}}الَّذِینَ کَانُوا یَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ یَعْدِلُونَ وَ سَبْعَةٌ مِنْ أَهْلِ الْکَهْفِ وَ یُوشَعُ بْنُ نُونٍ وَ سَلْمَانُ وَ أَبُو دُجَانَةَ الْأَنْصَارِیُّ وَ الْمِقْدَادُ وَ مَالِکٌ الْأَشْتَرُ فَیَکُونُونَ بَیْنَ یَدَیْهِ أَنْصَاراً أَوْ حُکَّاما}}؛ نیشابوری، فتال، روضة الواعظین، ج ۲، ص ۲۶۶.</ref>. درباره [[یاوران]] [[مسیحی]] [[حضرت ولی عصر]] {{ع}} [[امام صادق]] {{ع}} در [[تفسیر]] آیۀ {{متن قرآن|وَ مِنَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّا نَصَرَى أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِ}}<ref>«و از كسانى كه گفتند ما نصرانى هستيم پيمان گرفتيم. پس قسمتى از اندرزهايى را كه به آنها داده بوديم فراموش كردند»؛ سوره مائده، آیه۱۴.</ref> فرمود: «[[نصارا]] این راه و رسم را متذکر خواهند شد و گروهی از آنان همراه [[حضرت قائم]] {{ع}} خواهند بود»<ref>{{متن حدیث|أَمَا إِنَّهُمْ سَیَذْکُرُونَ ذَلِکَ الْحَظَّ وَ سَیَخْرُجُ مَعَ الْقَائِمِ {{ع}}مِنَّا عِصَابَةٌ مِنْهُمْ}}؛ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۵، ص ۳۵۲.</ref>.<ref>ر. ک: [[نجم‌الدین طبسی|طبسی، نجم‌الدین]]، [[چشم‌اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم‌اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۶۸ – ۷۲؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۰۰.</ref>

== پرسش مستقیم ==