جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== مقدمه == | |||
==مقدمه== | |||
این [[نیایش]] آن [[حضرت]] است به هنگامی که روزی بر وی تنگ می‌شد. | این [[نیایش]] آن [[حضرت]] است به هنگامی که روزی بر وی تنگ می‌شد. | ||
همه موجودات برای ادامه [[حیات]] محتاج روزی هستند. [[قرآن کریم]] می‌فرماید روزی همه موجودات با خداست: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ}}<ref>«بی‌گمان این خداوند است که بسیار روزی‌بخش توانمند استوار است» سوره ذاریات، آیه ۵۸.</ref>. تنگی و توسعه [[رزق]] هم با اوست. او براساس [[حکمت]] روزی را کم یا زیاد می‌کند: {{متن قرآن|إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا}}<ref>«بی‌گمان پروردگارت روزی را برای هر که بخواهد می‌گسترد و (یا) تنگ می‌دارد که او به (حال) بندگانش آگاه بیناست» سوره اسراء، آیه ۳۰.</ref>. | همه موجودات برای ادامه [[حیات]] محتاج روزی هستند. [[قرآن کریم]] می‌فرماید روزی همه موجودات با خداست: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ}}<ref>«بی‌گمان این خداوند است که بسیار روزی‌بخش توانمند استوار است» سوره ذاریات، آیه ۵۸.</ref>. تنگی و توسعه [[رزق]] هم با اوست. او براساس [[حکمت]] روزی را کم یا زیاد می‌کند: {{متن قرآن|إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا}}<ref>«بی‌گمان پروردگارت روزی را برای هر که بخواهد می‌گسترد و (یا) تنگ می‌دارد که او به (حال) بندگانش آگاه بیناست» سوره اسراء، آیه ۳۰.</ref>. | ||
| خط ۷: | خط ۵: | ||
رزق موجودات براساس برنامه‌ای حکیمانه به آنها می‌رسد. اما رزق [[انسان]] به تلاش خودش مربوط می‌شود. او باید [[سعی]] و تلاش خود را به کار بندد و دنبال [[روزی حلال]] باشد و چند و چون آن را به [[خدا]] واگذارد. گاهی [[خداوند]] به‌خاطر [[تربیت]] او یا به [[دلیل]] [[آزمایش]]، روزی او را تنگ می‌گیرد. اما انسان [[مؤمن]] بدگمان نشده و به [[پروردگار]] خویش اعتراضی نمی‌کند زیرا می‌داند در این تنگی روزی مصلحتی است که خدا خود بهتر می‌داند. | رزق موجودات براساس برنامه‌ای حکیمانه به آنها می‌رسد. اما رزق [[انسان]] به تلاش خودش مربوط می‌شود. او باید [[سعی]] و تلاش خود را به کار بندد و دنبال [[روزی حلال]] باشد و چند و چون آن را به [[خدا]] واگذارد. گاهی [[خداوند]] به‌خاطر [[تربیت]] او یا به [[دلیل]] [[آزمایش]]، روزی او را تنگ می‌گیرد. اما انسان [[مؤمن]] بدگمان نشده و به [[پروردگار]] خویش اعتراضی نمی‌کند زیرا می‌داند در این تنگی روزی مصلحتی است که خدا خود بهتر می‌داند. | ||
[[امام زین‌العابدین]]{{ع}} در این [[دعا]] به ما هشدار می‌دهد و این‌چنین عرض می‌کند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنَّكَ ابْتَلَيْتَنَا فِي أَرْزَاقِنَا بِسُوءِ الظَّنِّ...}}؛ «خداوندا تو ما را آزمودی تا در کم و بیش روزی‌هایمان بدگمان شدیم و در مدت عمرمان به [[آرزوهای دور و دراز]] گرفتار آمدیم؛ تا آن‌گاه که روزی خود از درگاه دیگر روزی‌خواران‌طلبیدیم و به عمری دراز چون [[عمر]] [[پیران]] [[کهن‌سال]] [[طمع]] بستیم. | [[امام زین‌العابدین]] {{ع}} در این [[دعا]] به ما هشدار می‌دهد و این‌چنین عرض می‌کند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنَّكَ ابْتَلَيْتَنَا فِي أَرْزَاقِنَا بِسُوءِ الظَّنِّ...}}؛ «خداوندا تو ما را آزمودی تا در کم و بیش روزی‌هایمان بدگمان شدیم و در مدت عمرمان به [[آرزوهای دور و دراز]] گرفتار آمدیم؛ تا آن‌گاه که روزی خود از درگاه دیگر روزی‌خواران‌طلبیدیم و به عمری دراز چون [[عمر]] [[پیران]] [[کهن‌سال]] [[طمع]] بستیم. | ||
بارخدایا بر [[محمد و خاندانش]] [[درود]] بفرست و ما را به [[یقینی]] صادق برسان که ما را از [[رنج]] [[طلب]] معاش کفایت کند و اطمینانی [[خالص]] بخش که ما را از شدت تعب معاف دارد». | بارخدایا بر [[محمد و خاندانش]] [[درود]] بفرست و ما را به [[یقینی]] صادق برسان که ما را از [[رنج]] [[طلب]] معاش کفایت کند و اطمینانی [[خالص]] بخش که ما را از شدت تعب معاف دارد». | ||
آن‌گاه به [[آیات]] {{متن قرآن|وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ * فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ}}<ref>«و روزی شما و آنچه به شما نوید می‌دهند در آسمان است * پس، سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این (سخن) به همان گونه که سخن می‌گویید راستین است» سوره ذاریات، آیه ۲۲-۲۳.</ref> اشاره می‌کند که در آنها روزیِ موجودات تضمینی و حتمی تقدیر شده است و [[دل]] به [[خدا]] می‌بندد: «خداوندا، آن وعده‌ای را که در [[وحی]] خود بر [[پیامبر]]{{صل}} بدان تصریح کرده‌ای و در [[قرآن]] بدان [[سوگند]] خورده‌ای سبب [[قطع]] دل‌مشغولی ما به رزقی که خود آن را تکفل کرده‌ای قرار ده». | آن‌گاه به [[آیات]] {{متن قرآن|وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ * فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ}}<ref>«و روزی شما و آنچه به شما نوید می‌دهند در آسمان است * پس، سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این (سخن) به همان گونه که سخن می‌گویید راستین است» سوره ذاریات، آیه ۲۲-۲۳.</ref> اشاره می‌کند که در آنها روزیِ موجودات تضمینی و حتمی تقدیر شده است و [[دل]] به [[خدا]] می‌بندد: «خداوندا، آن وعده‌ای را که در [[وحی]] خود بر [[پیامبر]] {{صل}} بدان تصریح کرده‌ای و در [[قرآن]] بدان [[سوگند]] خورده‌ای سبب [[قطع]] دل‌مشغولی ما به رزقی که خود آن را تکفل کرده‌ای قرار ده». | ||
«خداوندا تو خود گفته‌ای روزی شما و هر چه به شما [[وعده]] شده در [[آسمان]] است و در پی آن سوگند خورده‌ای که سوگند به [[پروردگار]] [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] که این سخن آن‌چنان که سخن می‌گویید حتمی است ای [[خداوند]] گفته تو راست‌ترین گفته‌هاست و سوگند تو درست‌ترین و [[کامل‌ترین]] سوگندهاست». | «خداوندا تو خود گفته‌ای روزی شما و هر چه به شما [[وعده]] شده در [[آسمان]] است و در پی آن سوگند خورده‌ای که سوگند به [[پروردگار]] [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] که این سخن آن‌چنان که سخن می‌گویید حتمی است ای [[خداوند]] گفته تو راست‌ترین گفته‌هاست و سوگند تو درست‌ترین و [[کامل‌ترین]] سوگندهاست». | ||